Nowe badanie: niewidoczne magmy mogą magnetyzować wiry Księżyca

WarsawWirujące wzory księżycowe to jasne, kręte ślady na powierzchni Księżyca, które można zobaczyć za pomocą teleskopu amatorskiego. Te świetliste smugi rozciągają się na setki mil. Dlaczego jednak pozostają jasne, podczas gdy pobliskie obszary ciemnieją? Nowe badania pomagają to wyjaśnić.

Wirujące księżycowe to jasne obszary skał, które uległy magnetyzacji. Te magnetyczne skały odpychają cząstki wiatru słonecznego, co powoduje, że cząstki te uderzają w sąsiednie skały. W wyniku tego uderzenia dochodzi do reakcji, które przyciemniają pobliskie skały, jednak skały w wirach pozostają jasne. Naukowcy zastanawiają się, jak te skały mogły zostać zmagnetyzowane, skoro Księżyc nie ma obecnie pola magnetycznego.

Badacze zaproponowali dwie główne teorie dotyczące tego, jak te wiry zostały namagnesowane:

• Uderzenia meteorytów
• Stygnięcie lawy pod powierzchnią

Michael J. Krawczynski, profesor z Uniwersytetu Waszyngtońskiego w St. Louis, uważa, że przyczyną jest podziemna lawa. On i jego zespół przeprowadzili eksperymenty, aby zweryfikować tę teorię, a ich wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie Journal of Geophysical Research: Planets.

Zespół badaczy analizował, w jaki sposób różne składy powietrza i szybkości chłodzenia magmy wpływają na minerał zwany ilmenitem. Chcieli dowiedzieć się, czy te warunki mogą sprawić, że ilmenit stanie się magnetyczny. Na Ziemi skały często zawierają magnetyt, który łatwo staje się magnetyczny. Jednak na Księżycu magnetyt nie występuje. Zamiast tego na Księżycu powszechnym minerałem jest ilmenit.

Zobacz również:

Dzisiaj · 15:58

Nowa galaktyka odkryta przez Webba: istotne wsparcie badawcze

Eksperymenty wykazały, że w warunkach księżycowych ilmenit może wytwarzać cząstki metalicznego żelaza. Te cząstki są podatne na magnetyzację. Mniejsze ziarna ilmenitu tworzyły silniejsze pola magnetyczne, ponieważ charakteryzują się większą powierzchnią w stosunku do ich objętości. Dzięki temu łatwiej jest im przekształcać się w metaliczne żelazo.

Krawczynski uważa, że podziemna magma o wysokiej zawartości tytanu może tworzyć materiały, które stają się magnetyczne. Próbki z Księżyca i meteoryty księżycowe sugerują, że taka reakcja może zachodzić na powierzchni. Schłodzenie pod ziemią mogłoby wzmocnić te reakcje. Oznacza to, że ukryta magma może być przyczyną efektów magnetycznych obserwowanych w lunarnych wirach.

Badanie księżycowych wirów pozwala nam zgłębić historię powierzchni Księżyca oraz jego dawnego pola magnetycznego. Może również ukazać, jak powierzchnie planet wchodzą w interakcję z otaczającą je przestrzenią kosmiczną.

Metoda eksperymentalna Krawczynskiego jest obecnie najlepszym sposobem na przetestowanie tej teorii, ale wciąż nie mamy możliwości bezpośredniego odwiertu, aby obserwować te reakcje. NASA planuje wysłać łazik na obszar księżycowy o nazwie Reiner Gamma w 2025 roku w ramach misji Lunar Vertex. Ta misja może dostarczyć ważnych danych, które potwierdzą te wyniki.

Obecnie nasza wiedza opiera się głównie na badaniach powierzchni. Kolejna misja może dostarczyć więcej szczegółów. Do tego czasu korzystamy z eksperymentów i modeli, aby badać tajemnicze cechy Księżyca.