Ostrygi znikają z wybrzeży Europy: nowe badania
WarsawZniszczenie raf ostrygowych w Europie
Najnowsze badania wykazały, że w ciągu ostatniego stulecia większość europejskich raf ostrygowych została zniszczona. Analizy dokumentów z XVIII i XIX wieku ujawniły, że rodzime europejskie ostrygi płaskie tworzyły kiedyś rozległe rafy, kluczowe dla życia morskiego. Badania, którymi kierowały Uniwersytet Exeter oraz Uniwersytet Edynburski, podkreślają, że przełowienie i działalność człowieka doprowadziły do zaniku tych raf ostrygowych.
Badania wskazują na kluczową rolę, jaką w ekosystemie pełnią rafy ostrygowe.
- Zapewniały schronienie dla prawie 200 gatunków ryb i skorupiaków.
- Odgrywały rolę w stabilizacji linii brzegowych.
- Ułatwiały cykl obiegu substancji odżywczych w ekosystemach morskich.
- Filtrowały do 200 litrów wody na ostryga na dzień.
Obecnie większość raf zniknęła, pozostawiając tylko kilka ostryg. Utrata tych struktur zmniejsza różnorodność życia morskiego i wpływa na usługi, które zapewniały, takie jak oczyszczanie wody i stabilizowanie linii brzegowej. Ich funkcje są istotne zarówno dla stworzeń morskich, jak i ludzi mieszkających wzdłuż wybrzeża.
Projekt Wild Oyster, prowadzony przez Zoological Society of London, rozpoczął działania na rzecz odbudowy ekosystemów, koncentrując się na przywracaniu kluczowych ekosystemów na niewielką skalę. Naukowcy podkreślają, że konieczna jest większa pomoc ze strony rządów oraz organizacji międzynarodowych, aby osiągnąć istotny wpływ.
Rządy powinny ustanawiać przepisy uznające znaczenie raf ostrygowych dla gospodarki i środowiska. Należy dążyć do ograniczenia przełowienia i zanieczyszczeń, które niszczą te ekosystemy. Decydenci powinni rozważać nagradzanie osób chroniących środowisko oraz wspieranie takich praktyk hodowli ostryg, które odbudowują rafy zamiast je niszczyć.
Rafy ostryg znikają, co powinno nas wszystkich zmobilizować do ich ochrony. Działania mające na celu odbudowę tych raf mogą pomóc w ich przywróceniu i wyciągnięciu wniosków z przeszłości. Mamy prawdziwą szansę na ich odbudowę, aby przyszłe pokolenia mogły czerpać korzyści, które te rafy kiedyś dostarczały.
Badanie jest publikowane tutaj:
http://dx.doi.org/10.1038/s41893-024-01441-4i jego oficjalne cytowanie - w tym autorzy i czasopismo - to
Ruth H. Thurstan, Hannah McCormick, Joanne Preston, Elizabeth C. Ashton, Floris P. Bennema, Ana Bratoš Cetinić, Janet H. Brown, Tom C. Cameron, Fiz da Costa, David W. Donnan, Christine Ewers, Tomaso Fortibuoni, Eve Galimany, Otello Giovanardi, Romain Grancher, Daniele Grech, Maria Hayden-Hughes, Luke Helmer, K. Thomas Jensen, José A. Juanes, Janie Latchford, Alec B. M. Moore, Dimitrios K. Moutopoulos, Pernille Nielsen, Henning von Nordheim, Bárbara Ondiviela, Corina Peter, Bernadette Pogoda, Bo Poulsen, Stéphane Pouvreau, Callum M. Roberts, Cordula Scherer, Aad C. Smaal, David Smyth, Åsa Strand, John A. Theodorou, Philine S. E. zu Ermgassen. Records reveal the vast historical extent of European oyster reef ecosystems. Nature Sustainability, 2024; DOI: 10.1038/s41893-024-01441-4Udostępnij ten artykuł