Ondergronds magma verklaart mogelijk het mysterie van magnetische maanwervelingen, onthult nieuwe studie

AmsterdamLunarslingers: Helder Verlichte Sporen op het Maanoppervlak

Lunarslingers zijn heldere, kronkelende markeringen op het maanoppervlak die je kunt waarnemen met een telescoop in je eigen achtertuin. Deze lichte strepen strekken zich uit over honderden kilometers. Maar waarom blijven ze helder terwijl de omliggende gebieden donkerder worden? Nieuw onderzoek biedt hier een verklaring voor.

Lunare wervelingen zijn heldere stukken rots die gemagnetiseerd zijn. Deze gemagnetiseerde rotsen weerkaatsen deeltjes van de zonnewind, waardoor deze deeltjes op nabijgelegen rotsen terechtkomen. Dit veroorzaakt reacties die de omliggende rotsen donkerder maken, terwijl de rotsen in de wervelingen helder blijven. Wetenschappers staan voor een raadsel over hoe deze rotsen gemagnetiseerd zijn geraakt, aangezien de maan tegenwoordig geen magnetisch veld heeft.

Onderzoekers hebben twee hoofdtelogen hoe deze wervelingen gemagnetiseerd zijn geraakt:

• Inslaande meteorieten
• Afkoelend lava ondergronds

Michael J. Krawczynski, een professor aan de Washington University in St. Louis, denkt dat ondergrondse lava de oorzaak is. Hij en zijn team hebben experimenten uitgevoerd om deze theorie te testen, en hun bevindingen zijn gepubliceerd in de Journal of Geophysical Research: Planets.

Het team onderzocht hoe verschillende luchtcomposities en afkoelsnelheden van magma een mineraal genaamd ilmeniet beïnvloeden. Ze wilden weten of deze omstandigheden ilmeniet magnetisch kunnen maken. Op aarde bevatten rotsen vaak magnetiet, een mineraal dat gemakkelijk magnetisch wordt. Maar op de maan is er geen magnetiet. In plaats daarvan is ilmeniet op de maan veelvoorkomend.

Lees ook:

Vandaag · 20:04

Nieuw chipapparaat gebruikt licht om cellen te inspecteren

Uit de experimenten bleek dat ilmeniet onder maanomstandigheden ijzermetaaldeeltjes kan produceren. Deze deeltjes kunnen worden gemagnetiseerd. Kleinere ilmenietkorrels creëren sterkere magnetische velden omdat zij relatief meer oppervlak hebben in verhouding tot hun volume. Dit vergemakkelijkt de vorming van ijzermetaal.

Krawczynski vermoedt dat ondergrondse magma met veel titanium materialen kan vormen die magnetisch worden. Monsters van de maan en maanmeterorieten wijzen erop dat deze reactie ook aan het oppervlak plaatsvindt. Afkoeling onder de grond zou deze reacties verder versterken. Dit betekent dat verborgen magma mogelijk verantwoordelijk is voor de magnetische effecten die worden waargenomen in maanswirls.

Het bestuderen van maanswirls kan ons inzicht geven in de geschiedenis van het maanoppervlak en zijn vroegere magnetische veld. Daarnaast kan het aantonen hoe planetaire oppervlakken in wisselwerking staan met hun omgeving in de ruimte.

Krawczynski’s experimentele aanpak is momenteel de beste manier om de theorie te testen, maar we kunnen nog niet rechtstreeks naar deze reacties boren. NASA is van plan om in 2025 een rover naar een gebied op de maan genaamd Reiner Gamma te sturen als onderdeel van de Lunar Vertex-missie. Deze missie zou cruciale gegevens kunnen opleveren om deze bevindingen te bevestigen.

Op dit moment baseren we ons vooral op onderzoek van het oppervlak. De volgende missie zou meer gedetailleerde informatie kunnen verschaffen. Tot die tijd gebruiken we experimenten en modellen om de eigenaardige kenmerken van de maan te bestuderen.