Opsporen van walvisresten onthult milieuvriendelijke voordelen van offshore verwijdering

AmsterdamOnderzoekers van Griffith University's Whales and Climate Research Program zoeken naar milieuvriendelijke manieren om om te gaan met overleden walvissen. Dr. Olaf Meynecke leidde een studie op een 14 meter lange vrouwelijke bultrugwalvis die waarschijnlijk door een schip was geraakt en stierf. De walvis werd in juli 2023 gevonden bij Noosa Heads in Queensland en voorzien van een satellietzender voordat deze 30 kilometer verder op zee werd verplaatst. Wetenschappers hielden de walvis zes dagen in de gaten tot deze zonk naar de zeebodem en zo waardevolle inzichten opleverde.

Het is een grote uitdaging om walviskadavers te verwijderen, vooral nu steeds meer walvissen stranden op Australische stranden. Het onderzoek had als doel een methode te ontwikkelen om te voorspellen waar walviskadavers naartoe zullen drijven. Dit zou de autoriteiten kunnen helpen bij het plannen van veilige en efficiënte verwijderingsmethoden die ook rekening houden met culturele tradities.

Hier zijn enkele gebruikelijke methoden die Australië toepast om walviskarkassen te verwijderen:

• Stortplaats Overdracht: De meest gebruikelijke methode.
• Verwerkingsinstallatie: Gebruikt om nevenproducten te maken.
• Composteren: Natuurlijke ontbinding van resten.
• Strandbegrafenis: Voor lokale ontbinding.
• Natuurlijke Ontbinding op Strand: Gewoon laten vergaan.
• Zinken op Zee: Sleep de resten de zee op.
• Explosieve Afbraak: Gebruik van explosieven om resten te ontmantelen.

Elke methode heeft zijn eigen problemen. Sommige zijn duur en onveilig voor de volksgezondheid. Het onderzoek richtte zich op objecten laten zinken voor de kust om deze problemen te verminderen. Dr. Meynecke merkte op dat drijvende voorwerpen scheepvaartroutes kunnen blokkeren en soms weer aan land komen, wat voor overlast zorgt. Het nieuwe hulpmiddel van de studie is bedoeld om driftpaden nauwkeurig te voorspellen.

Lees ook:

Vandaag · 02:10

Zwangerschap: gezondheid en gewicht wereldwijd in verband gebracht

Walviskadavers leveren essentiële voedingsstoffen aan het zeeleven. Volgens Dr. Meynecke verspreiden walvissen tijdens hun ontbinding voedingsstoffen die ten goede komen aan het oceaanecosysteem. Dieren zoals tijgerhaaien helpen bij het snel afbreken van deze resten, wat de voedingsstofcirculatie verbetert en diverse mariene soorten ondersteunt. Dit proces draagt ook bij aan de verwijdering van koolstof en verrijkt de zeebodem voor vele jaren.

Het plaatsen van walvisresten in de oceaan kan het leven in de diepzee en micro-organismen ondersteunen. Meynecke benadrukte het belang van een individuele beoordeling van elke situatie bij het kiezen van afvoermethoden. Uit de studie bleek dat het dumpen van walvisresten op zee een goedkope en veilige optie kan zijn, mits het op de juiste manier gebeurt.

Het onderzoek stelt ons in staat om walvisstrandingen beter te beheren. Door nauwkeurig te voorspellen waar walvissen zullen drijven, draagt het bij aan zowel het welzijn van het zeeleven als de openbare veiligheid. De voordelen zijn duidelijk: een wetenschappelijke methode die voedingsstoffen recyclet, de mariene ecosystemen helpt en de stranden schoon houdt.