Stealthy schimmel bedreigt Noord-Amerikaanse vleermuizen: wetenschappers dichter bij genezing van white-nose syndrome

AmsterdamEen schadelijke schimmel genaamd Pseudogymnoascus destructans tast de vleermuispopulaties in Noord-Amerika aan. Deze schimmel veroorzaakt een ziekte die bekend staat als het witneussyndroom. Sinds de ontdekking in een grot in New York in 2006 heeft het al veel vleermuizen gedood. Wetenschappers hebben dit fenomeen bestudeerd maar wisten niet precies hoe de infectie plaatsvond. Onlangs hebben nieuwe onderzoeken meer inzicht gegeven.

Belangrijke Punten:

• Pseudogymnoascus destructans tast slapende vleermuizen aan.
• De schimmel gebruikt strategieën om vleermuishuidcellen binnen te dringen.
• Het kaapt cellen door een eiwit genaamd epidermale groeifactorreceptor (EGFR) te gebruiken.
• Onderzoekers hebben een medicijn, gefitinib, geïdentificeerd dat de infectie mogelijk kan behandelen.
• Inzicht in het infectieproces brengt ons dichter bij het ontwikkelen van behandelingen of vaccins.

De schimmel dringt de huidcellen van overwinterende vleermuizen binnen en gebruikt deze cellen om te overleven. Het richt zich op keratinocyten, een type huidcel. Het onderzoek, geleid door onderzoekers Bruce Klein en promovendi Marcos Isidoro-Ayza aan de Universiteit van Wisconsin-Madison, ontdekte dat de schimmel een receptor genaamd EGFR gebruikt om de cellen binnen te dringen. Een door de FDA goedgekeurd geneesmiddel voor longkanker, gefitinib, blijkt deze infectie te kunnen stoppen.

De schimmel gedijt in koude omgevingen en infecteert vleermuizen wanneer hun lichaamstemperatuur daalt en hun immuunsysteem inactief is. Zonder de cellen van de vleermuizen te beschadigen, dringt het hun huid binnen om onopgemerkt te blijven. Zodra de vleermuizen ontwaken en hun immuunsysteem wakker wordt, past de schimmel zijn strategie aan.

Wetenschappers ontdekten dat schimmelsporen bedekt zijn met melanine, wat hen beschermt tegen het immuunsysteem van vleermuizen. Wanneer vleermuizen ontwaken, dringt de schimmel hun cellen binnen via endocytose in plaats van zijn gebruikelijke structuren te gebruiken. Dit helpt de schimmel te overleven wanneer het immuunsysteem van de vleermuizen actiever is. Bovendien voorkomt de schimmel celdood, waardoor het kan groeien en zich kan verspreiden op de huid.

Lees ook:

Vandaag · 02:12

Hypotheekrente VS stijgt na zeven dagen pauze

Deze bevindingen komen voort uit de samenwerking met de U.S. Fish and Wildlife Service en het National Wildlife Health Center van de U.S. Geological Survey in Madison. Het project ontving $2 miljoen van de National Science Foundation en de Paul G. Allen Family Foundation, onder andere, om dit probleem aan te pakken.

Het is essentieel om te begrijpen hoe deze schimmel vleermuizen infecteert. Vleermuizen zijn van belang omdat ze bijdragen aan de bestuiving en het beheersen van insectenpopulaties. Het doel van dit onderzoek is om vleermuispopulaties te redden en ook manieren te vinden om andere schimmelziekten die verschillende soorten wereldwijd treffen, aan te pakken.

Onderzoekers hebben ontdekt dat EGFR een rol speelt bij schimmelinfecties, wat kan leiden tot nieuwe behandelmethoden. Het gebruik van gefitinib zou kunnen helpen bij de behandeling van het witte-neus-syndroom. Hoewel er nog veel te leren valt, brengen deze bevindingen wetenschappers dichter bij de ontwikkeling van effectieve behandelingen en preventiemethoden.

Dit onderzoek kan verstrekkende gevolgen hebben. Schimmelziekten vormen een steeds groter probleem voor veel soorten, waaronder planten, amfibieën en reptielen. Inzicht in hoe deze ziekten werken kan helpen bij het beschermen van diverse vormen van leven.

Onderzoekers zijn hoopvol. Deze bevindingen brengen ons dichter bij het terugdringen van het white-nose syndrome en het redden van onze vleermuispopulaties.