Nieuw onderzoek: veel doseringsfouten met bloedverdunners na eerste recept merkbaar tijdens vervolgafspraken

AmsterdamVeel Amerikanen gebruiken bloedverdunners, bekend als anticoagulantia, om bloedstolsels die kunnen leiden tot hartaanvallen en beroertes te voorkomen. De meeste van deze patiënten nemen directe orale anticoagulantia (DOACs) zoals rivaroxaban (Xarelto) en apixaban (Eliquis). Uit onderzoek van Michigan Medicine blijkt dat deze medicijnen vaak in de verkeerde dosering worden toegediend na het eerste recept. Deze doseerfouten kunnen ernstige, levensbedreigende gevolgen hebben.

Hier zijn enkele belangrijke punten uit het onderzoek:

• Bijna één op de acht patiënten ervaart problemen met de dosering.
• De meeste problemen ontstaan tijdens de vervolgafspraken, niet bij het eerste recept.
• Verpleegkundigen en apothekers zijn essentieel voor de voortdurende controle.
• Slechts 18% van de dosiswaarschuwingen leidt tot contact met de voorschrijver, maar in driekwart van de gevallen worden er dan wel aanpassingen gedaan.

Direct werkende anticoagulantia werden in 2010 geïntroduceerd en kregen al snel veel populariteit. In tegenstelling tot oudere bloedverdunners zoals warfarine, hoeven ze niet regelmatig getest te worden op hun effectiviteit. Echter, de dosering van DOACs is complex en hangt af van factoren zoals nierfunctie en andere medicatie die de patiënt gebruikt.

Uit een onderzoek naar receptgegevens over een periode van vijf jaar (2018-2022) bleek dat bijna 70% van de doseringswaarschuwingen tijdens opvolgbezoeken plaatsvond. Dit benadrukt het belang van voortdurende controles. Hulpmiddelen die artsen ondersteunen bij besluitvorming richten zich vaak op de initiële dosering, maar houden meestal geen rekening met de noodzaak van continue monitoring.

Lees ook:

Vandaag · 19:15

Speekselanalyse biedt inzicht in stress en mentale gezondheid van zwangere vrouwen: baanbrekend onderzoek

Geoffrey Barnes, senior auteur en universitair hoofddocent aan de U-M Medical School, benadrukt het belang van regelmatige controles om bloedstollings- of bloedingsproblemen te voorkomen. Ziekenhuizen binnen het Michigan Anticoagulation Quality Improvement Initiative werken aan het opzetten en testen van speciale teams. Deze teams zorgen ervoor dat patiënten de veiligste en meest effectieve bloedverdunners krijgen tijdens hun behandeling.

Verpleegkundigen en apothekers in deze teams zijn van groot belang. Zij houden toezicht op mogelijke problemen die kunnen ontstaan, zelfs maanden of jaren nadat een patiënt met bloedverdunners begint. Wanneer artsen worden ingelicht over een doseringsprobleem, passen ze de medicatie in 75% van de gevallen aan. Uit de studie blijkt echter dat slechts 18% van de doseringswaarschuwingen leidt tot het contacteren van een arts. Dit wijst op een gebrek aan communicatie en benadrukt de noodzaak van betere systemen om de veiligheid van patiënten te waarborgen.

Grace C. Herron, een vierdejaars student aan de U-M Medical School en de hoofdauteur van het onderzoek, legde uit dat om het voorschrijven van DOAC's te verbeteren, gezondheidssystemen zich moeten richten op de lange periode die maanden tot jaren kan duren. Het is cruciaal om nauwlettend toezicht te houden om doseringsfouten te voorkomen, die ernstige gevolgen kunnen hebben.

Deze studie benadrukt dat het beheersen van anticoagulantia complex is. Ondanks dat DOAC's in bepaalde opzichten gemakkelijker zijn in gebruik, vereisen ze nog steeds nauwkeurige en voortdurende aandacht. De resultaten tonen aan dat betere communicatie en monitoring de patiëntveiligheid aanzienlijk zouden kunnen verbeteren.