Staatslimieten op insulinekosten hebben weinig impact op gebruik onder diabetespatiënten

AmsterdamLimieten voor eigen bijdrage aan insulinekosten leiden niet tot significant hoger gebruik

Staatslimieten op eigen kosten voor insuline zorgen niet voor een grote toename van insulinegebruik onder diabetespatiënten. Onderzoekers van de University of Colorado Anschutz Medical Campus onderzochten het insulinegebruik in verschillende staten door de jaren heen. Ze ontdekten dat zowel patiënten met type 1 diabetes als degenen die insuline gebruiken voor type 2 diabetes niet méér insuline vroegen nadat deze limieten werden ingevoerd.

Belangrijke bevindingen zijn onder meer:

• Door de staat opgelegde prijsplafonds leiden niet tot een significante toename van insulineclaims.
• De meeste patiënten onder deze plafonds betaalden al minder uit eigen zak.
• De plafonds richten zich voornamelijk op patiënten met een commerciële verzekering.

Staat limieten zijn bedoeld om insuline betaalbaarder te maken. De bevindingen tonen echter aan dat deze maatregelen onvoldoende zijn. Veel diabetespatiënten worden nog steeds geconfronteerd met hoge kosten, waardoor het moeilijk is om hun insulinebehandeling vol te houden. De studie onderzocht gegevens van meer dan 33.000 patiënten met behulp van een robuuste 'difference-in-differences'-methode. Het vergeleek staten met en zonder limieten op eigen bijdragen en ontdekte dat zelfs de meest royale limieten van $25-$35 geen merkbaar verschil maakten.

Lees ook:

Vandaag · 18:08

Medeklinkers verklappen: ontdekken van wereldwijde klankpatronen

Dr. Kelly E. Anderson van de Universiteit van Colorado legt uit waarom het insulinegebruik niet is veranderd. De meeste patiënten die te maken hadden met de prijsplafond betaalden al minder dan het geplafonneerde bedrag. Daarom is er geen stijging in insulineclaims waargenomen. Uit het onderzoek blijkt dat het belangrijk is om diegenen te helpen die het echt nodig hebben. Mensen zonder verzekering en degenen met plannen met hoge eigen bijdragen worstelen met de hoge insulinekosten.

De huidige regering wil deze limieten in het hele land uitbreiden. Beleidsmakers moeten echter hun benadering herzien. Het beperken van insulinekosten voor mensen met een commerciële verzekering lost het probleem van te dure insuline niet op. Ze zouden zich in plaats daarvan moeten richten op onverzekerde personen en mensen met een eigen risico. Bovendien kan het uitbreiden van deze limieten naar andere dure medicijnen zoals GLP-1’s en SGLT-2’s meer patiënten helpen. De meeste Type 1 diabetespatiënten hebben insuline nodig, maar slechts enkele Type 2 patiënten gebruiken het. Door andere medicijnen op te nemen, kunnen deze beleidsmaatregelen effectiever worden.

De door de staat opgelegde prijsplafonds voor insuline streven naar kostenverlaging, maar dit leidt niet per se tot een hoger gebruik van insuline. Beleidsmakers zouden zich moeten richten op het ontwikkelen van maatregelen die specifiek degenen helpen die het meeste moeite hebben om de kosten van insuline te dragen. Het doel moet zijn om deze mensen te ondersteunen in plaats van algemene prijsplafonds toe te passen. Deze aanpak kan het beheren van diabetes betaalbaarder maken.