Prehistorische zeekoe getroffen door krokodil en haai onthult geheimen van oude voedselketen

AmsterdamOnderzoekers hebben ontdekt dat een oude zeekoe eerst werd aangevallen door een krokodil en daarna is opgegeten door een haai. Deze vondst geeft inzicht in het dieet en gedrag van dieren tijdens het Vroeg- tot Midden-Mioceen, dat dateert van 23 miljoen tot 11,6 miljoen jaar geleden. De zeekoe werd geïdentificeerd als behorend tot het uitgestorven geslacht Culebratherium. Fossiele bewijzen omvatten een gedeeltelijke schedel en achttien wervels gevonden in het noordwesten van Venezuela.

Belangrijke bevindingen uit het onderzoek tonen aan:

• Een eerste aanval door een prehistorische krokodil, zichtbaar door diepe tandafdrukken op de snuit van de zeekoe.
• Nadien gevolgd door aaseters, waaronder een tijgerhaai (Galeocerdo aduncus), wat blijkt uit een tand in de nekstreek en bijtsporen op het skelet.
• Opvallende sneden suggereren dat de krokodil een ‘doodsklem’ toepaste, een gedrag dat ook bij moderne krokodillen te zien is.

Deze bevindingen geven ons meer inzicht in oude ecosystemen. Tegenwoordig laten roofdieren vaak resten achter voor aaseters, maar dit wordt zelden aangetoond in fossiele overblijfselen. De ontdekking laat ook zien dat zeekoeien een belangrijke voedselbron waren voor veel roofdieren, vergelijkbaar met de rol van walvissen in de hedendaagse oceanen.

De sporen op de schedel van de zeekoe tonen aan dat er opzettelijk aangevallen is. Eerst probeerde een krokodil het dier te verstikken door zijn snuit vast te grijpen. Vervolgens zijn er diepe snijwonden die erop wijzen dat de zeekoe werd meegesleurd en uit elkaar getrokken. Ten slotte zou de rolbeweging van de krokodil ernstige verwondingen hebben veroorzaakt. Dit jachtgedrag lijkt sterk op hoe krokodillen tegenwoordig jagen, wat suggereert dat deze methoden door de tijd heen onveranderd zijn gebleven.

Lees ook:

Vandaag · 00:22

Nieuw gen ontdekt: sleutel tot genetisch oogonderzoek

Nadat de zeekoe stierf, werd zijn lichaam een voedselbron voor tijgerhaaien. Haaientanden en bijtsporen tonen aan dat deze oude haaien de zeekoe consumeerden zodra ze de kans kregen. Deze situatie helpt ons te begrijpen hoe meerdere roofdieren zich voeden met dezelfde prooi, vergelijkbaar met hoe aaseters tegenwoordig in de oceanen te werk gaan.

Het fossiel was goed bewaard gebleven dankzij de fijne sedimenten in de Agua Clara Formatie. Dit stelde onderzoekers in staat om de predatiesporen nauwkeurig te bestuderen. Experts van de Universiteit van Zürich en Venezolaanse instituten werkten hard om de fossielen op te graven en te onderzoeken. Hun werk onthulde een zeldzaam voorbeeld van meervoudige predatie in het fossielenbestand.

Het bestuderen van deze oude interacties helpt ons meer te leren over het vroege leven en de evolutie van soorten. Dit onderzoek stelt wetenschappers in staat om oude voedselketens te vergelijken met de huidige ecosystemen. De gevonden overeenkomsten laten zien dat basisgedragingen en rollen in de natuur al miljoenen jaren hetzelfde zijn gebleven.