Kosten en CO2 besparen door lokale voedselproductie in de Inuvialuit-Arctische regio

AmsterdamHet bevorderen van lokale voedselproductie kan geld besparen en de uitstoot van broeikasgassen verminderen. Onderzoek in de Inuvialuit Settlement Region in het Canadese Noordpoolgebied toont deze voordelen aan. Deze studie werd uitgevoerd door het Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie en de Inuvialuit Regional Corporation.

Belangrijkste bevindingen uit het onderzoek:

• Jaarlijkse besparingen van meer dan 3,1 miljoen Canadese dollars.
• Ongeveer de helft minder uitstoot van koolstof door lokaal geoogst voedsel te gebruiken.
• De kosten voor lokaal geoogst voedsel bedragen ongeveer 295.000 Canadese dollars aan benzine.
• Lokale oogst resulteert in 317 tot 496 ton uitstoot, veel minder dan bij import.

De studie benadrukt de noodzaak van klimaatbeleid dat lokale voedselsystemen ondersteunt. Het verzwakken van deze systemen kan leiden tot meer uitstoot en voedselonzekerheid. Lokale voeding is essentieel voor de gezondheid en voeding van Inheemse volkeren wereldwijd. Echter, informele lokale economieën worden vaak niet meegenomen in de officiële statistieken, waardoor ze buiten beschouwing kunnen blijven in klimaatbeleid.

In gebieden zoals het Noord-Amerikaanse Arctisch gebied omvat de lokale economie activiteiten zoals:

• Jacht
• Visserij
• Verzamelen van natuurlijke hulpbronnen
• Valken

In het noordpoolgebied werken mensen vaak traditionele banen terwijl ze tegelijkertijd te maken hebben met veel veranderingen in de samenleving, de economie en het klimaat. In Canada maakt een nieuwe koolstofbelasting brandstof duurder voor lokale voedselwinning. Het is belangrijk te begrijpen hoe deze belasting de voedselvoorziening in het noordpoolgebied beïnvloedt. Onderzoekers hebben geprobeerd de waarde van lokale voedselproductie voor zowel de economie als het milieu te bepalen.

Lees ook:

Vandaag · 10:03

Raadselachtige aardbevingen in New Jersey onthuld

Ze gebruikten gegevens uit een lokaal onderzoek in 2018 om te achterhalen hoeveel voedsel Inuit-jagers in een jaar verzamelden. Ze wilden weten wat het zou kosten om dit voedsel te vervangen door producten zoals rundvlees, varkensvlees, kip of gekweekte vis. Tevens berekenden ze de uitstoot die vrijkomt bij de productie en het transport van deze vervangingen aan de hand van landbouw- en transportgegevens. Met informatie uit een Inuit-gemeenschapsonderzoek in Ulukhaktok schatten ze hoeveel benzine per kilogram geoogst voedsel werd verbruikt.

Onderzoek wijst uit dat de overgang van lokale naar geïmporteerde voedingsmiddelen jaarlijks meer dan 3,1 miljoen Canadese dollars zou kosten. Bovendien zou dit elk jaar voor meer dan 1.000 ton CO2-uitstoot zorgen. Lokale voedselwinning met benzine daarentegen is aanzienlijk goedkoper en heeft een kleinere ecologische voetafdruk.

Onderzoeker Elspeth Ready merkt op dat lokaal voedsel verkrijgen, zelfs met behulp van fossiele brandstoffen, goedkoper is en minder vervuiling veroorzaakt dan grootschalige voedselproductie. Bovendien is de afhankelijkheid van instabiele toeleveringsketens kleiner bij lokaal voedsel oogsten.

De resultaten wijzen uit dat lokale beleidsmaatregelen cruciaal zijn voor het verminderen van wereldwijde emissies. Klimaatverordeningen die geen rekening houden met lokale voedselproductie kunnen mislukken en verre gemeenschappen benadelen. Dit onderzoek biedt een basis voor vergelijkbare studies in andere regio's. Het gebruikte model kan andere plaatsen helpen de voordelen van lokale voedselsystemen in te zien.