Nowe badanie ujawnia złożone zachowania godowe lampartów morskich u wybrzeży Ameryki Południowej.
WarsawBadanie autorstwa Sarah Kienle, biologa z Baylor University, opublikowane w czasopiśmie Polar Biology, ujawnia nowe informacje na temat zachowań fok lamparcich. Po raz pierwszy naukowcom udało się zarejestrować zarówno zachowania seksualne, jak i dźwięki wydawane przez dzikie foki lamparcie. To badanie, sfinansowane przez National Science Foundation, przedstawia szczegółowe działania godowe tych czołowych drapieżników.
Kluczowe wnioski i spostrzeżenia:
Zaobserwowano dwugodzinną interakcję zalotową w Laguna San Rafael w Chile. Samiec wydał 65 dźwięków pod wodą, w tym niskie i wysokie podwójne trele. Samica z kolei wydała siedem dźwięków przy powierzchni, przypominających pulsacyjne stuki, wydmuchy nosa oraz pomruki.
Samica pozostała na lodzie, podczas gdy samiec wydawał dźwięki pod wodą. To pokazuje, że w ich zalotach korzystają zarówno z komunikacji powietrznej, jak i wodnej. Wcześniej mieliśmy niewielką wiedzę na temat tego, jak zalecają się lamparty morskie, głównie opierając się na ograniczonych obserwacjach i badaniach w niewoli. Niniejsze badanie znacznie poszerza nasze rozumienie ich zachowań godowych.
Foki lamparcie są trudne do badania, ponieważ żyją samotnie i ciężko je znaleźć. Obserwowanie ich w naturalnym środowisku jest niezwykle ważne. Zespół Sarah Kienle poczynił znaczące postępy w tej dziedzinie. Te obserwacje pomagają zrozumieć, w jakim stopniu foki lamparcie zależą od lodu morskiego i jakie mają szanse na rozmnażanie.
Lamparty morskie są istotnymi drapieżnikami w Oceanie Południowym. Zrozumienie ich zachowań pomaga przewidywać, jak będą reagowały na zmiany środowiskowe. Badania wskazują, że lamparty morskie rozmnażają się w Ameryce Południowej, szczególnie w Lagunie San Rafael. Obserwacje młodych lampartów morskich w tym regionie potwierdzają, że rozmnażają się poza typowymi obszarami antarktycznego pak lodowego.
Badanie to otwiera nowe możliwości dla przyszłych badań. Zastosowanie zarówno nagrań dźwiękowych, jak i wideo będzie kluczowe, aby lepiej zrozumieć kwestie związane z konkurencją, terytorium i wyborem partnerów przez samice. Tego rodzaju szczegółowe informacje były wcześniej nieosiągalne.
Pierwsze badanie zespołu opublikowane w 2022 roku w czasopiśmie Frontiers in Marine Science wykazało, że foki lampartowate potrafią zmieniać swoje zachowania związane z ruchem i nurkowaniem. Ta zdolność może pomóc im przetrwać zmiany klimatyczne i środowiskowe na Antarktydzie. Natomiast ich drugie badanie z 2023 roku dotyczyło poziomów stresu u foczek lampartowatych i wykazało, że mają one najwyższy poziom kortyzolu wśród fok.
Badanie przeprowadzone w 2023 roku wykazało, w jaki sposób stres wpływa na foki lamparty oraz dostarczyło więcej informacji na temat funkcjonowania ich organizmów. Podwyższone poziomy kortyzolu sugerują, że są one bardzo zestresowane, prawdopodobnie z powodu zmian w ich środowisku.
Badania te były finansowane przez National Science Foundation oraz AMNH Lerner Gray Memorial Fund. Zespół badawczy składał się z ekspertów z różnych instytucji, co świadczy o wspólnym wysiłku w realizacji tych odkryć.
Badacze pragną zbadać, w jaki sposób foki lamparty komunikują się ze sobą i zachowują podczas zalotów. Dostarczy to lepszego zrozumienia ich procesów rozrodczych.
Laboratorium Sarah Kienle na Uniwersytecie Baylor prowadzi znaczące badania. Zajmują się badaniem adaptacji zwierząt do różnych środowisk, co pozwala lepiej zrozumieć takie zwierzęta jak lamparty morskie.
Wyniki wskazują, że kluczowe jest kontynuowanie badań i ochrony tych niezwykłych istot morskich. Dalsze badania pozwolą nam na lepsze zrozumienie ich zachowań oraz sposobu adaptacji.
Badanie jest publikowane tutaj:
http://dx.doi.org/10.1007/s00300-024-03275-4i jego oficjalne cytowanie - w tym autorzy i czasopismo - to
Sarah S. Kienle, Carolina A. Bonin, Gabriela Gómez, Michael E. Goebel, Marcelo Donke, Emily S. Sperou, Alicia I. Guerrero, Renato Borras-Chavez. First paired observations of sexual behavior and calls in wild leopard seals. Polar Biology, 2024; DOI: 10.1007/s00300-024-03275-4Udostępnij ten artykuł