Nieuw onderzoek: prehistorische reuzenreptielen vlogen zoals moderne vleermuizen, ontdekking kan luchtvaart verbeteren
AmsterdamWetenschappers hebben ontdekt dat gigantische prehistorische vliegende reptielen, pterosauriërs genaamd, op een vergelijkbare manier opstegen als moderne vleermuizen. Dit verklaart hoe zulke grote dieren, met vleugelspanningen van meer dan tien meter, konden vliegen. Het onderzoek werd uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Bristol, Liverpool John Moores University, Universidade Federal do ABC en de Universiteit van Keele en werd gepubliceerd in PeerJ.
Onderzoekers hebben het eerste computermodel ontwikkeld om drie manieren te testen waarop pterosauriërs konden opstijgen: een sprong recht omhoog met alleen hun poten, een minder verticale sprong die ook hun poten gebruikt, en een sprong waarbij ze al hun ledematen, inclusief hun vleugels, inzetten.
Pterosauriërs gebruikten alle vier hun ledematen om omhoog te springen, vergelijkbaar met de manier waarop vleermuizen dat nu doen. Dit hielp hen om hun grote lichamen van de grond te krijgen. Dr. Ben Griffin, de hoofdauteur van het onderzoek, verklaarde dat deze ontdekking ons helpt begrijpen hoe deze oude wezens zich bewogen. In tegenstelling tot vogels, die voornamelijk hun achterpoten gebruiken, hadden pterosauriërs waarschijnlijk extra kracht nodig van hun vleugels om op te stijgen.
Dit onderzoek helpt ons te begrijpen hoe de grootste vliegende dieren, de pterosauriërs, konden vliegen. Het geeft ons ook meer inzicht in hoe grote dieren kunnen vliegen. Door te kijken naar hoe pterosauriërs vlogen in vergelijking met moderne vogels en vleermuizen, toont de studie de verschillende manieren waarop dieren geëvolueerd zijn om aanhoudende vlucht te bereiken.
Het bestuderen van de vliegtechnieken van pterosauriërs kan hedendaagse vliegtuigen en robots verbeteren. Door te begrijpen hoe hun spieren en botten samenwerkten, kunnen we mogelijk betere ontwerpen maken voor grote vliegtuigen en drones.
Deze ontdekking kan onze kijk op het dagelijks leven en gedrag van pterosauriërs veranderen. Met meer inzicht in hun manier van opstijgen, kunnen wetenschappers nauwkeuriger inschatten hoe ze jaagden, roofdieren vermeden en met hun omgeving omgingen. Het lijkt erop dat het gebruik van alle vier de ledematen voor de lancering hun leefomgeving beïnvloedde, waardoor ze mogelijk de voorkeur gaven aan open gebieden waar ze snel konden opstijgen.
Deze studie wijst uit dat er meer onderzoek kan worden gedaan, zoals het ontwikkelen van meer gedetailleerde biomechanische modellen en deze vergelijken met andere uitgestorven vliegende dieren. Toekomstige studies zouden kunnen kijken naar verschillende groottes van pterosauriërs en hoe hun vliegvaardigheden in de loop van de tijd veranderden. Deze benadering kan ons begrip van de evolutie van vlucht bij verschillende soorten aanzienlijk verbeteren.
De studie is hier gepubliceerd:
http://dx.doi.org/10.7717/peerj.17678en de officiële citatie - inclusief auteurs en tijdschrift - is
Benjamin W. Griffin, Elizabeth Martin-Silverstone, Rodrigo V. Pêgas, Erik Anthony Meilak, Fabiana R. Costa, Colin Palmer, Emily J. Rayfield. Modelling take-off moment arms in an ornithocheiraean pterosaur. PeerJ, 2024; 12: e17678 DOI: 10.7717/peerj.17678Deel dit artikel