Efficiënt afvallen: de verborgen rol van signaalmolecuulvarianten ontdekt bij Kobe University

AmsterdamOnderzoekers van de Kobe Universiteit hebben ontdekt waarom sommige mensen langzamer afvallen na het sporten. Ze identificeerden verschillende versies van een molecuul dat invloed heeft op ons gewichtsverlies. Deze ontdekking kan helpen bij het ontwikkelen van nieuwe behandelingen tegen obesitas.

Het team onderzocht een eiwit genaamd PGC-1⍺, dat helpt bij het verbranden van vet tijdens het sporten. Eerder onderzoek gaf wisselende resultaten over de vraag of hogere niveaus van PGC-1⍺ echt helpen bij vetverbranding. Maar het team van de Kobe Universiteit, onder leiding van endocrinoloog Ogawa Wataru, ontdekte nieuwe varianten van dit eiwit, genaamd "b" en "c." Deze nieuwe varianten worden veel meer in spieren geproduceerd tijdens het sporten dan de oorspronkelijke "a" variant.

Dit hebben ze gevonden:

• Muizen zonder de "b"- en "c"-versies verbrandden minder vet tijdens workouts.
• Mensen die meer van de "b"- en "c"-versies aanmaakten, verbruikten meer zuurstof en hadden minder lichaamsvet.
• Lange termijn training verhoogt de "a"-versie, wat leidt tot spiergroei ongeacht de "b"- en "c"-versies.
• Koude blootstelling verhoogde ook de "b"- en "c"-versies in bruin vetweefsel, wat helpt om de lichaamstemperatuur te handhaven.

Bij muizen verwijderden wetenschappers de "b"- en "c"-versies maar behielden de "a"-versie. Deze muizen waren minder goed in het verbranden van vet en het gebruik van zuurstof tijdens korte trainingen. Dit hielp verklaren waarom sommige mensen moeite hebben met afvallen door middel van lichaamsbeweging. De ontdekking daagt het idee uit dat gewichtsverlies alleen gaat om meer calorieën verbranden dan je eet.

Lees ook:

Vandaag · 02:10

Zwangerschap: gezondheid en gewicht wereldwijd in verband gebracht

Uit het onderzoek bleek dat zowel mensen met type 2 diabetes als die zonder de ziekte vergelijkbare voordelen ondervonden van de toegenomen productie van deze versies. Dit suggereert dat genen in de skeletspieren een rol spelen in de kans op het ontwikkelen van obesitas.

Langdurige regelmatige lichaamsbeweging verhoogde de spiermassa bij muizen, zelfs bij degenen die de "b" en "c" versies niet konden produceren. Dit suggereert dat langdurige en kortstondige inspanning mogelijk via verschillende mechanismen werken.

Het team van Ogawa denkt dat ze nieuwe behandelingen voor obesitas kunnen ontwikkelen door de verschillende vormen van PGC-1⍺ te begrijpen. De meeste huidige anti-obesitas medicijnen verminderen de eetlust, maar geen enkele verhoogt het energieverbruik. Als ze stoffen vinden die de "b"- en "c"-vormen stimuleren, kan dit het lichaam helpen om meer energie te verbruiken, mogelijk zelfs zonder te sporten. Dit zou behandeling van obesitas zonder strenge diëten kunnen toestaan.

Het onderzoek is nog niet afgerond. Het team onderzoekt waarom er tijdens het sporten meer van 'b' en 'c' aanwezig is. Dit zou kunnen helpen bij het vinden van betere methoden om obesitas te bestrijden.