Dlaczego naukowcy unikają ryzykownych projektów: zrozumieć, dlaczego stawiają na bezpieczniejsze działania naukowe

WarsawBadacze często wybierają bezpieczne projekty zamiast tych ryzykownych. Dzieje się tak, ponieważ ich wysiłki i związane z nimi ryzyka nie zawsze są widoczne. Teorie ekonomiczne tłumaczą to za pomocą modeli omawiających ukryte działania. Wybierając bezpieczniejsze projekty, badacze zapewniają sobie stabilną pracę i wyniki, chociaż może to spowalniać postęp naukowy.

Badacze wybierają bezpieczniejsze projekty z kilku powodów: bezpieczeństwa pracy, ponieważ ryzykowne projekty mogą się nie powieść i zaszkodzić ich karierom; finansowania, gdyż agencje wolą przewidywalne wyniki; oraz wysiłku, ponieważ łatwiej jest wykazać stałe postępy przy bezpieczniejszych projektach. Agencje finansujące często narzekają na brak badań o dużym ryzyku, ale i dużych potencjalnych korzyściach. Ta niechęć wynika z faktu, że bodźce do zachęcania do ciężkiej pracy jednocześnie zniechęcają do podejmowania ryzyka. Gdy ryzykowny projekt się nie powiedzie, trudno jest stwierdzić, czy była to dzielna próba, czy po prostu brak wysiłku.

Ta sytuacja stawia naukowców przed trudnym wyborem. Decydując się na ryzykowne badania, mogą zaszkodzić swojej karierze. Skupiając się na bezpieczniejszych projektach, mogą nie osiągnąć istotnych osiągnięć w nauce. Dlatego znalezienie odpowiedniej równowagi między wkładanym wysiłkiem a podejmowaniem ryzyka jest wyzwaniem.

Zobacz również:

Dzisiaj · 02:56

Owocowe fermentacje: kombucha w nowym wydaniu

Naukowcy opracowali system nagród przeznaczony dla siebie. System ten ma na celu zachęcanie do dokonywania wielkich odkryć, przy jednoczesnym minimalizowaniu ryzyka finansowego lub zawodowego dla badaczy. Niemniej jednak obecny sposób przyznawania nagród wspiera raczej małe i bezpieczne postępy zamiast potencjalnych wielkich odkryć.

Jednym z możliwych rozwiązań jest, by liderzy oferowali wysokie nagrody za istotne odkrycia naukowe, co mogłoby motywować naukowców do podejmowania się bardziej ryzykownych projektów. Jednakże, może to zagrozić ich finansowej stabilności, co czyniłoby to podejście zarówno nieetycznym, jak i niepraktycznym. Społeczność naukowa musi znaleźć sposób na nagradzanie wysiłków bez zniechęcania do ważnych, lecz ryzykownych innowacji.

Ostrożne podejście może nie prowadzić do najszybszego postępu naukowego, ale jest uzasadnione w kontekście obecnych motywacji. Agencje finansujące, uniwersytety oraz sami naukowcy muszą przemyśleć, jak wspierać zarówno ciężką pracę, jak i podejmowanie ryzyka. Dając większe poczucie bezpieczeństwa i lepsze metody oceny pracy, społeczność naukowa mogłaby zachęcać do bardziej innowacyjnych badań, łącząc ciągły rozwój z okazjonalnymi wielkimi przełomami.