Waarom onderzoekers veilige projecten kiezen: de uitdaging van risicovol wetenschappelijk onderzoek begrijpen

AmsterdamOnderzoekers kiezen vaak voor veilige projecten in plaats van risicovolle. Dit komt doordat hun inspanningen en de bijbehorende risico's niet altijd zichtbaar zijn. Economische theorieën verklaren dit met modellen die verborgen acties bespreken. Door voor veiligere projecten te kiezen, zorgen onderzoekers voor stabiel werk en voorspelbare resultaten, hoewel dit de wetenschappelijke vooruitgang kan vertragen.

Onderzoekers kiezen vaak voor veiligere projecten om verschillende redenen: baanzekerheid, omdat risicovolle projecten kunnen falen en hun carrière kunnen schaden; financiering, omdat instanties voorspelbare uitkomsten verkiezen; en inspanning, omdat het makkelijker is om consistente voortgang te tonen met veiligere projecten. Financieringsinstanties klagen vaak over het gebrek aan hoog-risico, hoog-rendement onderzoek. Deze terughoudendheid komt voort uit het feit dat prikkels om hard te werken ook het nemen van risico’s ontmoedigen. Wanneer een risicovol project faalt, kan het moeilijk zijn te bepalen of het een moedige poging was of gewoon een gebrek aan inspanning.

Wetenschappers staan voor een moeilijke beslissing. Werken ze aan risicovol onderzoek, dan kunnen hun carrières gevaar lopen. Kiezen ze voor veiligere projecten, dan kunnen ze wellicht minder grote bijdragen aan de wetenschap leveren. Het is dus moeilijk om de juiste balans te vinden tussen inspanning en risico's nemen.

Lees ook:

Gisteren · 23:07

Nieuwe studie verbetert betrouwbaarheid van hersenonderzoek: nauwkeuriger resultaten door betere onderzoeksstrategieën

Wetenschappers hebben een beloningssysteem voor zichzelf ontwikkeld. Dit systeem is bedoeld om grote ontdekkingen te stimuleren zonder dat onderzoekers grote financiële of professionele risico's lopen. Echter, de huidige manier van belonen bevordert vooral kleine, veilige vooruitgangen in plaats van mogelijke baanbrekende ontdekkingen.

Een mogelijke oplossing is dat leiders grote beloningen aanbieden voor belangrijke wetenschappelijke ontdekkingen, zodat wetenschappers gemotiveerd raken om risicovollere projecten aan te pakken. Dit kan echter de financiële stabiliteit van wetenschappers in gevaar brengen, wat zowel onethisch als onpraktisch is. De wetenschappelijke gemeenschap moet een manier vinden om inspanningen te belonen zonder belangrijke maar risicovolle innovaties te ontmoedigen.

Deze voorzichtige benadering leidt misschien niet tot het snelste wetenschappelijke vooruitgang, maar gezien de huidige prikkels is het logisch. Subsidieverstrekkers, universiteiten en wetenschappers moeten heroverwegen hoe ze zowel hard werk als het nemen van risico's kunnen ondersteunen. Door meer zekerheid te bieden en betere manieren te vinden om werk te beoordelen, kan de wetenschappelijke gemeenschap meer innovatieve onderzoeken aanmoedigen, waarbij een balans wordt gevonden tussen gestage vooruitgang en af en toe grote doorbraken.