Narodziny cywilizacji dzięki mocy ciasta chlebowego: wpływ pszenicy na starożytne społeczeństwa.

WarsawPszenica chlebowa odegrała istotną rolę w historii ludzkości. Ostatnie badania wskazują, że ta roślina przyczyniła się do rozwoju starożytnych społeczeństw oraz nowoczesnego rolnictwa. Badania prowadzone przez Open Wild Wheat Consortium (OWWC) wykazały, że różnorodność genetyczna pszenicy chlebowej, zwłaszcza pochodząca od dzikiego gatunku trawy Aegilops tauschii, była kluczem do jej sukcesu.

Pszenica zwyczajna to roślina, która łączy trzy różne zestawy genów oznaczone jako A, B i D. Zestaw D pochodzi od rośliny zwanej Aegilops tauschii. Do tego połączenia doszło od 8 000 do 11 000 lat temu na terenie Żyznego Półksiężyca. Główne wyniki badań można przedstawić w następujący sposób:

Chlebowa pszenica powstała w wyniku krzyżowania z Aegilops tauschii. Ta różnorodność genetyczna umożliwiła pszenicy chlebowej dostosowanie się do różnych klimatów i gleb. Badanie wykorzystało panel różnorodności składający się z 493 unikalnych akcesji do stworzenia pangenomu.

Badania te są istotne, ponieważ pokazują, jak pszenica chlebowa szybko rozprzestrzeniła się na różne obszary. Zazwyczaj ograniczona różnorodność genetyczna i samopylność pszenicy chlebowej utrudniałyby jej adaptację. Jednak dodanie materiału genetycznego z różnych typów Aegilops tauschii pozwoliło jej rozwijać się pomyślnie na całym świecie.

Naukowcy z różnych krajów współpracowali przy tym badaniu. Zbadali 80 000 odmian pszenicy chlebowej z całego świata. Około 75% genomu D w pszenicy chlebowej pochodzi od gatunku trawy rosnącej w pobliżu południowego wybrzeża Morza Kaspijskiego, znanej jako Aegilops tauschii. Pozostałe 25% wywodzi się z traw występujących na obszarach od Turcji po Chiny. Ta różnorodność genetyczna pozwala pszenicy chlebowej przetrwać i rozwijać się w różnych warunkach.

Zobacz również:

Dzisiaj · 10:18

Turbulencje morskie i wyzwania dla turbiny O2

Różnorodność pszenicy chlebowej sprawiła, że stała się ona kluczowym zbożem w rolnictwie i ukształtowała wczesne społeczeństwa. Uprawa pszenicy chlebowej pozwoliła na stworzenie stabilnych społeczności rolniczych, które mogły utrzymać większą liczbę ludzi. Gdy te grupy osiedlały się na stałe, mogły pracować nad innymi osiągnięciami kulturalnymi, co doprowadziło do rozwoju cywilizacji.

Badania prowadzone obecnie są niezwykle przydatne. Naukowcy korzystają z danych dotyczących pangenomu i materiału genetycznego do identyfikacji nowych genów, które pomagają pszenicy odpierać choroby. Dzięki temu można uchronić uprawy pszenicy przed problemami, takimi jak rdza pszeniczna. Ponadto poszukują genów, które mogą tolerować różne klimaty, aby zapewnić, że pszenica będzie dobrze rosła, nawet gdy pogoda się zmienia.

Zachowanie zasobów genetycznych pozostaje niezwykle istotne. Instytucje takie jak John Innes Centre chronią stare kolekcje dzikich traw. Te kolekcje wspierają hodowlę nowych odmian pszenicy, które cechują się odpornością na choroby i szkodniki. Śledzenie zmian genetycznych, zwłaszcza tych unikalnych dla Gruzji, pokazuje, dlaczego tak ważne jest zachowanie tych zasobów genetycznych dla przyszłego rozwoju rolnictwa.

Historia genetyczna pszenicy chlebowej obejmuje zarówno dawne mieszanie gatunków, jak i jej ciągłą adaptację i doskonalenie, co czyni ją niezmiernie ważnym elementem ludzkiej cywilizacji.