Nowe badanie: zarządzane wycinki chronią wartość ekologiczną lasów do określonego poziomu.
WarsawNaukowcy z Imperial College London wraz z międzynarodowymi partnerami odkryli, że eksploatowane lasy deszczowe mogą nadal zachować wiele ze swojej wartości ekologicznej, jeśli wycinka jest prowadzona ostrożnie. Przez dziesięć lat badali 127 artykułów naukowych w stanie Sabah w Malezji. Obszar badań, znany jako Projekt Stabilność Zmienionych Ekosystemów Leśnych (SAFE), obejmuje różnorodne typy krajobrazów, takie jak:
- Nienaruszone pierwotne lasy
- Lasy poddane wybiórczej wycince
- Chronione lasy wzdłuż rzek jako „bufory”
- Lasy przekształcone w plantacje palmy olejowej
Badania wskazują, kiedy wycinka lasów deszczowych powoduje, że nie mogą się one dłużej samodzielnie utrzymać. Jeśli usunięte zostaje mniej niż 29% materiału roślinnego, lasy te wciąż charakteryzują się dużą różnorodnością gatunków i mogą się regenerować, jeśli zostaną pozostawione same sobie. Jednak gdy więcej niż 68% materiału roślinnego zostaje zabrane, las zaczyna się rozpadać i konieczne staje się podjęcie działań w celu ochrony zamieszkujących go gatunków.
Badanie wykazało, że określone progi są istotne dla ochrony przyrody. Wyniki sugerują, że lasy nie muszą być nietknięte, aby mieć dużą wartość ekologiczną. Może to zrewolucjonizować podejście do ochrony lasów, w tym tych, które były już poddane wycince, ale nadal posiadają wartości ekologiczne. Naukowcy uważają, że te odkrycia mogą mieć zastosowanie do tropikalnych lasów deszczowych w Azji Południowo-Wschodniej.
Projekt SAFE zbadał 590 roślin, 88 ssaków, 161 ptaków, 9 gadów, 42 płazy, 26 ryb oraz 635 bezkręgowców. Badanie pokazało, w jaki sposób wycinka lasów wpływa na każdą z tych grup. Profesor Robert Ewers z Imperial College London podkreśla, że badanie jest ważne, ponieważ dostarcza wielu informacji o różnych gatunkach na przestrzeni czasu, co pomaga określić istotne granice.
Nowe dane mają kluczowe znaczenie dla ochrony środowiska. Pomagają nam lepiej zrozumieć i zarządzać skutkami wyrębu lasów, co ułatwia podejmowanie działań w obliczu kryzysu wymierania gatunków. Dr Will Pearse z Imperial College London zwraca uwagę na to, że wyniki badań podważają pogląd, iż wyłącznie nieskażone działalnością człowieka lasy są wartościowe. Mówi, że chociaż takie lasy są najlepsze, to także częściowo wykarczowane lasy powinny być chronione, pod warunkiem że mieszczą się w określonych granicach.
Rządy i decydenci nie mają jednolitej definicji lasu. W badaniu zaproponowano bardziej przejrzystą metodę oceny wpływu wycinki drzew oraz podejmowania decyzji dotyczących strategii ochrony. Doktor Cristina Banks-Leite podkreśla, że zrozumienie granic ekologicznych może pomóc w skierowaniu działań na rzecz zalesiania i poprawy siedlisk, co zapewnia lepsze wykorzystanie zasobów.
Badacze zamierzają opracować komputerowy model lasu deszczowego na Borneo, wykorzystując dane z badania. Ten model pomoże odpowiedzieć na pytania ekologiczne, które są trudne do rozwiązania jedynie na podstawie obserwacji terenowych, na przykład jak najlepiej przywrócić zniszczone lasy tropikalne.
Badanie to wskazuje, że lasy poddane wycince mogą nadal charakteryzować się dużą różnorodnością roślin i zwierząt, o ile wycinka jest prowadzona w sposób kontrolowany. To pozytywna wiadomość dla globalnych działań na rzecz ochrony przyrody i daje nowe pomysły na rozwiązanie problemu spadającej bioróżnorodności.
Badanie jest publikowane tutaj:
http://dx.doi.org/10.1038/s41586-024-07657-wi jego oficjalne cytowanie - w tym autorzy i czasopismo - to
Robert M. Ewers, C. David L. Orme, William D. Pearse, Nursyamin Zulkifli, Genevieve Yvon-Durocher, Kalsum M. Yusah, Natalie Yoh, Darren C. J. Yeo, Anna Wong, Joseph Williamson, Clare L. Wilkinson, Fabienne Wiederkehr, Bruce L. Webber, Oliver R. Wearn, Leona Wai, Maisie Vollans, Joshua P. Twining, Edgar C. Turner, Joseph A. Tobias, Jack Thorley, Elizabeth M. Telford, Yit Arn Teh, Heok Hui Tan, Tom Swinfield, Martin Svátek, Matthew Struebig, Nigel Stork, Jani Sleutel, Eleanor M. Slade, Adam Sharp, Adi Shabrani, Sarab S. Sethi, Dave J. I. Seaman, Anati Sawang, Gabrielle Briana Roxby, J. Marcus Rowcliffe, Stephen J. Rossiter, Terhi Riutta, Homathevi Rahman, Lan Qie, Elizabeth Psomas, Aaron Prairie, Frederica Poznansky, Rajeev Pillay, Lorenzo Picinali, Annabel Pianzin, Marion Pfeifer, Jonathan M. Parrett, Ciar D. Noble, Reuben Nilus, Nazirah Mustaffa, Katherine E. Mullin, Simon Mitchell, Amelia R. Mckinlay, Sarah Maunsell, Radim Matula, Michael Massam, Stephanie Martin, Yadvinder Malhi, Noreen Majalap, Catherine S. Maclean, Emma Mackintosh, Sarah H. Luke, Owen T. Lewis, Harry J. Layfield, Isolde Lane-Shaw, Boon Hee Kueh, Pavel Kratina, Oliver Konopik, Roger Kitching, Lois Kinneen, Victoria A. Kemp, Palasiah Jotan, Nick Jones, Evyen W. Jebrail, Michal Hroneš, Sui Peng Heon, David R. Hemprich-Bennett, Jessica K. Haysom, Martina F. Harianja, Jane Hardwick, Nichar Gregory, Ryan Gray, Ross E. J. Gray, Natasha Granville, Richard Gill, Adam Fraser, William A. Foster, Hollie Folkard-Tapp, Robert J. Fletcher, Arman Hadi Fikri, Tom M. Fayle, Aisyah Faruk, Paul Eggleton, David P. Edwards, Rosie Drinkwater, Rory A. Dow, Timm F. Döbert, Raphael K. Didham, Katharine J. M. Dickinson, Nicolas J. Deere, Tijmen de Lorm, Mahadimenakbar M. Dawood, Charles W. Davison, Zoe G. Davies, Richard G. Davies, Martin Dančák, Jeremy Cusack, Elizabeth L. Clare, Arthur Chung, Vun Khen Chey, Philip M. Chapman, Lauren Cator, Daniel Carpenter, Chris Carbone, Kerry Calloway, Emma R. Bush, David F. R. P. Burslem, Keiron D. Brown, Stephen J. Brooks, Ella Brasington, Hayley Brant, Michael J. W. Boyle, Sabine Both, Joshua Blackman, Tom R. Bishop, Jake E. Bicknell, Henry Bernard, Saloni Basrur, Maxwell V. L. Barclay, Holly Barclay, Georgina Atton, Marc Ancrenaz, David C. Aldridge, Olivia Z. Daniel, Glen Reynolds, Cristina Banks-Leite. Thresholds for adding degraded tropical forest to the conservation estate. Nature, 2024; DOI: 10.1038/s41586-024-07657-wUdostępnij ten artykuł