Wetenschappers ontdekken onverwacht hoge methaanuitstoot in over het hoofd geziene landschappen in Alaska

AmsterdamNieuw onderzoek toont aan dat Alaska's hooglanden veel meer methaan uitstoten dan verwacht. Dit resultaat wijst op een belangrijke bron van methaanemissies, die eerder als onbelangrijk of zelfs gunstig voor koolstofopslag werd beschouwd.

Katey Walter Anthony, hoogleraar aan de Universiteit van Alaska Fairbanks, en haar team onderzochten drie jaar lang de methaanniveaus op 1.200 locaties. Ze werkten op 25 plekken, waaronder verschillende droge gebieden zoals bossen, graslanden en toendra.

Belangrijke bevindingen:

• Hoge methaanemissies vanuit hooglanden.
• Methaan afkomstig van duizenden jaren oud, antiek koolstof.
• Aanzienlijke winteruitstoot, meer dan noordelijke moerassen.

De grote hoeveelheid uitstoot uit deze hooglandgebieden, vooral thermokarstheuvels met Yedoma-afzettingen, verrast wetenschappers. Normaal gesproken wordt methaanuitstoot in verband gebracht met wetlands waar een laag zuurstofgehalte microben helpt methaan te produceren. Maar deze drogere gebieden stoten nog meer methaan uit, wat experts zorgen baart over de impact van dooiende permafrost op het klimaat.

Lees ook:

Vandaag · 12:21

Verborgen dieptegeheimen: Arima-bronwater en aardbevingsrisico

Onderzoekers gebruikten geavanceerde methoden zoals koolstofdatering en het bestuderen van microbiële genetica om de oorsprong van methaan te achterhalen. Ze ontdekten dat taliks, gebieden met ontdooide grond die in de winter warm blijven, belangrijke bronnen zijn. Deze taliks houden microben het hele jaar door actief, wat leidt tot meer methaanuitstoot. Dit is bijzonder zorgwekkend voor Yedoma-afzettingen, die grote hoeveelheden koolstof bevatten. Wanneer deze koolstof in zuurstofarme omstandigheden afbreekt, komt er veel methaan vrij.

Methaan is een krachtig broeikasgas, 25 tot 34 keer sterker dan kooldioxide. Hierdoor moeten we onze klimaatmodellen aanpassen en ons richten op het stoppen van methaanuitstoot in bepaalde gebieden. Naarmate het warmer wordt in de Arctische regio, zullen er meer ontdooide grondgebieden ontstaan, wat zal leiden tot nog meer vrijgekomen methaan.

Recent onderzoek laat zien dat de invloed van koolstof uit permafrost groter is dan we dachten. De studie benadrukt het belang van het monitoren en modelleren van methaanemissies van hogere gronden om klimaatverandering beter te begrijpen en aan te pakken. Het is daarom essentieel om de klimaatrisico’s in deze regio’s te herzien voor toekomstig onderzoek en beleidsbeslissingen.