Oud plantaardig eter Lokiceratops ontdekt: unieke hoorns zoals kariboe-geweien in nieuwe studie onthuld

AmsterdamJoseph Sertich en Mark Loewen hebben een nieuwe dinosaurus ontdekt genaamd Lokiceratops rangiformis. Deze planteneter leefde 78 miljoen jaar geleden.

Lokiceratops heeft grote, scherpe hoorns op het uiteinde van zijn beenschild aan de achterkant van zijn kop. Daarnaast heeft het ongelijke hoorns die lijken op het gewei van een kariboe.

Belangrijke Feiten:

• Naam: Lokiceratops rangiformis
• Ontdekt: Noord-Montana, 2019
• Geschatte Grootte: 22 voet lang, 11.000 pond
• Opvallende Kenmerk: Grootste nekschildhoorns ooit gezien bij een gehoornde dinosaurus
• Thuis: Museum van Evolutie in Denemarken

Sertich en Loewen zijn paleontologen. Sertich werkt bij het Smithsonian Tropical Research Institute en Loewen werkt bij het Natural History Museum van Utah. Ze zijn allebei ook verbonden aan het Museum voor Evolutie in Denemarken, waar de Lokiceratops wordt bewaard.

Lokiceratops werd in 2019 ontdekt in het noorden van Montana, vlakbij de grens met Canada. Wetenschappers Sertich en Loewen reconstrueerden de dinosaurus uit kleine botfragmenten. Toen ze de schedel in elkaar hadden gezet, bleek het een nieuwe soort dinosaurus te zijn.

Lokiceratops is de grootste dinosaurus uit de centrosaurines groep die in Noord-Amerika is gevonden. Het heeft de grootste nekschild hoorns die ooit bij een gehoornde dinosaurus gezien zijn. In tegenstelling tot zijn verwanten heeft het geen typische neushoorn.

Lees ook:

Vandaag · 04:18

Tijdelijke krachten voeden vulkanen op Jupiters maan Io

De hoorns van Lokiceratops dienden waarschijnlijk om partners aan te trekken of soortgenoten te herkennen. Hedendaagse vogels gebruiken kleuren en patronen van hun veren voor dezelfde doeleinden. Deze vergelijking helpt de functie van de hoorns te verklaren.

Een nieuwe dinosaurus werd ontdekt in dezelfde gesteenten als vier andere dinosaurussoorten. Dit betekent dat vijf verschillende dinosauriërs 78 miljoen jaar geleden samenleefden in moerassen en kustvlakten. Deze gebieden bevonden zich langs de oostelijke kust van Laramidia, een westelijk deel van Noord-Amerika dat door een zeestraat werd gevormd.

Drie van deze soorten waren nauw verwant en kwamen nergens anders voor. Sertich merkte op dat het ongebruikelijk is om zoveel verschillende soorten samen te vinden. In tegenstelling tot de huidige verscheidenheid aan grote zoogdieren, leefden deze oude dieren in een beperkt gebied.

Lokiceratops toont aan dat soorten zich snel kunnen ontwikkelen in kleine gebieden. Deze snelle evolutie gebeurt soms ook bij vogels. Maar tegen de tijd dat Triceratops 12 miljoen jaar later verscheen, waren er tussen Canada en Mexico nog maar twee soorten gehoornde dinosauriërs over. Deze vermindering in soorten kan te wijten zijn aan een uniformer klimaat.

De ontdekking van Lokiceratops toont aan dat er meer soorten dinosauriërs waren dan we eerder aannamen. Deze nieuwe soort helpt wetenschappers om de stamboom van hoorndinosauriërs beter in kaart te brengen dan ooit tevoren. Het biedt ook inzicht in hoe verschillende dinosauriërs verwant waren en hoe ze in de loop van de tijd evolueerden.