Wczesne trudności życiowe wpływają na długość życia nawet u świstaków żółtobrzuchych.
WarsawNiedawne badania przeprowadzone przez biologów z UCLA wykazały, że wczesne wyzwania życiowe wpływają zarówno na ludzi, jak i dzikie zwierzęta. Dla świstaków żółtobrzuchych napotkanie trudności we wczesnym etapie życia prowadzi do krótszej długości życia, podobnie jak u ludzi. Naukowcy opracowali pierwszy wskaźnik kumulacji przeciwności (CAI) dla tych świstaków, korzystając z ponad sześćdziesięcioletnich danych z Rocky Mountain Biological Laboratory w Kolorado. Wskaźnik ten mierzy, jak różne stresory we wczesnym okresie życia wpływają na wskaźniki ich przeżycia.
Badacze zidentyfikowali główne czynniki trudności.
- Późne rozpoczęcie sezonu wegetacyjnego
- Susza latem
- Nacisk drapieżników
- Duże mioty
- Mioty z przewagą samców
- Późne odstawienie od mleka
- Słaba masa ciała matki
- Wysoki poziom stresu u matki
- Utrata matki
Naukowcy wykorzystali modele komputerowe do analizy różnych poziomów trudności: standardowych, łagodnych, umiarkowanych i ostrych. Wyniki wskazały, że umiarkowane trudności zmniejszały szanse przeżycia młodych o 30%, a ostre trudności obniżały je o 40%. Trudności w początkowym okresie życia potrajały ryzyko skrócenia oczekiwanej długości życia, nawet jeśli później pojawiły się pozytywne doświadczenia.
Rola poszczególnych czynników stresowych była szczególnie interesująca. Późny początek sezonu wegetacyjnego przewidywalnie obniżał wskaźniki przeżywalności, ale letnie susze niespodziewanie zwiększały przeżywalność w większości przypadków. Może to wynikać z faktu, że warunki suszy uruchamiają mechanizmy przetrwania, takie jak mniejsza konkurencja o zasoby. Z drugiej strony utrata matki wyraźnie obniżała przeżywalność, co pokazuje, jak ważna jest opieka macierzysta nawet po odstawieniu od piersi.
Ochrona dzikiej przyrody stoi przed wieloma wyzwaniami. Świstaki mają trudności na terenach nizinnych, więc powinniśmy skupić się bardziej na tych obszarach. Ponadto, zapewnienie, że matki świstaków pozostaną zdrowe i przetrwają, jest prawdopodobnie ważniejsze niż walka z drapieżnikami czy suszami letnimi.
Badanie to wykazuje, że CAI jest przydatnym narzędziem do zrozumienia, jak stres we wczesnym okresie życia wpływa na dzikie zwierzęta w czasie. Podkreślono również znaczenie kompleksowych planów ochrony, które uwzględniają wiele czynników stresowych. Wyniki sugerują, że badacze i specjaliści ds. ochrony środowiska powinni koncentrować się na zapobieganiu stratom matek i złemu stanowi zdrowia matek, aby pomóc świstakom przetrwać i żyć dłużej. Ta metoda mogłaby być również skuteczna dla innych gatunków, co prowadziłoby do szerszych działań ochronnych.
Badanie jest publikowane tutaj:
http://dx.doi.org/10.1111/ele.14485i jego oficjalne cytowanie - w tym autorzy i czasopismo - to
Xochitl Ortiz-Ross, Daniel T. Blumstein. Cumulative adversity and survival in the wild. Ecology Letters, 2024 DOI: 10.1111/ele.14485Udostępnij ten artykuł