Nieuwe studie: strategieën om chronische hepatitis te stoppen door het ontmaskeren van inflammatoire processen

AmsterdamChronische leverziekte (CLD) is een ernstig wereldwijd gezondheidsprobleem dat kan leiden tot leverkanker of leverfalen. Bij CLD komt zwelling en weefselverlittekening voor, waarbij speciale levercellen, hepatic stellate cells (HSCs), een belangrijke rol spelen. Onderzoekers van de Tokyo Medical and Dental University (TMDU) ontdekten dat het eiwit A20 een cruciale rol speelt bij de ontsteking van CLD.

De studie toonde aan dat A20 helpt bij het verminderen van ontstekingen. Eerder onderzoek liet zien dat muizen zonder A20 ernstige ontstekingen hadden. Veranderingen in het A20-gen veroorzaakten ook auto-immune hepatitis. Dit zette het TMDU-team aan om de rol van A20 in HSC's bij chronische hepatitis te onderzoeken. Ze ontwikkelden een speciaal muismodel waarbij 80%-90% van de HSC's geen A20 hadden.

Belangrijke inzichten uit het onderzoek:

Knockout muizen vertoonden uit zichzelf ontstekingen en milde fibrose, wat aantoont dat A20 helpt ontstekingen te voorkomen. RNA-sequencing toonde aan dat HSC's zonder A20 genexpressie vertoonden die op ontsteking duidde, inclusief abnormale chemokineniveaus. Onderzoek met de menselijke HSC-cellijn LX-2 bevestigde deze bevindingen.

Lees ook:

Vandaag · 12:24

Groen proces zet plantafval om in vliegtuigbrandstof

Onderzoekers ontdekten dat A20 een eiwit genaamd DCLK1 ervan weerhoudt het JNK-signaleringspad te activeren, dat bekend staat om het verhogen van de chemokinespiegels en het veroorzaken van ontstekingen. Wanneer DCLK1 werd geremd in cellen zonder A20, verminderden de chemokineniveaus. Dit toont aan dat A20 betrokken is bij het reguleren van ontstekingen via de DCLK1-JNK-route.

Deze bevindingen zijn van groot belang. Ze tonen aan dat het richten op A20 of DCLK1 kan bijdragen aan de ontwikkeling van nieuwe behandelmethoden voor chronische hepatitis. Inzicht in hoe A20 ontstekingen reguleert, helpt ons de moleculaire processen achter chronische leverziekte beter te begrijpen. Deze kennis kan mogelijk leiden tot nieuwe doorbraken in de behandeling.

• Nieuwe geneesmiddeldoelen: Ontwikkelen van therapieën die de activiteit van A20 verhogen of DCLK1 remmen.
• Persoonlijke geneeskunde: Gebruik van genetische informatie over A20-varianten om behandelingen voor auto-immuun hepatitis op maat te maken.
• Betere ziektebeheer: Het identificeren van patiënten met een hoog risico op ernstige CLD kan leiden tot effectievere monitoring en behandelstrategieën.

Uit dit onderzoek blijkt dat nieuwe behandelingen die zich richten op A20 en DCLK1 mogelijk kunnen helpen bij chronische hepatitis. Door op deze moleculaire routes te mikken, kunnen we wellicht de ontsteking en littekenvorming, die kenmerkend zijn voor chronische leverziekte, verminderen. Dit kan leiden tot betere resultaten voor veel patiënten wereldwijd.