3D-reconstructie onthult chromosomen van 52.000 jaar oude mammoet uit gevriesdroogde huid

AmsterdamEen groep internationale wetenschappers heeft een belangrijke ontdekking gedaan door het DNA en de 3D-chromosoomstructuren van een 52.000 jaar oude wolharige mammoet samen te voegen. Ze hebben dit bereikt door DNA te bestuderen uit een goed bewaard gebleven huidmonster. Deze ontdekking is zeer betekenisvol.

• Het DNA van de wolharige mammoet werd in een gevriesdroogde toestand bewaard.
• Eerste 3D-reconstructie van oud DNA van deze omvang.
• Een 52.000 jaar oud monster werd geanalyseerd.
• DNA werd geëxtraheerd uit een huidmonster achter het oor van de mammoet.

Het team paste een methode genaamd Hi-C toe om te ontdekken welke delen van het DNA in de celkern met elkaar in contact komen. Deze methode stelde hen in staat een gedetailleerde kaart van het genoom van de mammoet te maken door dit te vergelijken met de genomen van moderne olifanten. Hi-C is bijzonder omdat het niet alleen de DNA-volgorde toont, maar ook de driedimensionale structuur en indeling van het genoom in levende cellen onthult.

Uit het onderzoek bleek dat de wolharige mammoet 28 chromosomen had, vergelijkbaar met moderne Aziatische en Afrikaanse olifanten. De gefossiliseerde chromosomen vertoonden gedetailleerde structuren, zoals kleine lusjes die transcriptiefactoren verbinden met de genen die ze besturen. Dit niveau van detail helpt ons te begrijpen hoe het genoom van de mammoet was georganiseerd.

De huidcellen van de mammoet vertoonden een andere genactiviteit dan die van de Aziatische olifant. Dit omvat genen die mogelijk hielpen bij het ontwikkelen van wollige vacht en het overleven in koude klimaten. Voor het eerst beschikken onderzoekers over mammoetweefsel dat aantoont welke genen actief en welke inactief waren.

Lees ook:

Vandaag · 02:10

Zwangerschap: gezondheid en gewicht wereldwijd in verband gebracht

Dit onderzoek kan helpen bij de studie van andere oude DNA-monsters, zoals die van Egyptische mummies of museumexemplaren. Hoewel zeer goed bewaarde monsters nodig zijn, biedt het een nieuwe manier om de genetische samenstelling van oude wezens te verkennen.

Deze bevindingen zijn cruciaal voor projecten die proberen de wolharige mammoet te laten terugkeren. Door te begrijpen welke genen actief waren, krijgen wetenschappers waardevolle inzichten in wat deze dieren zo uniek maakte.

Dit onderzoek is van groot belang. Het introduceert een nieuwe vorm van paleogenomica, die niet alleen gebroken DNA-stukken nodig heeft, maar ook onderzoekt hoe oude wezens van binnenuit waren opgebouwd. Het is tijd dat we verder gaan dan alleen DNA-sequenties om oude genomen beter te begrijpen. Dit is nog maar het begin, en ik ben enthousiast om te zien wat de toekomst zal brengen.