Oude microben onthullen geheimen over evolutie van complex leven, verrassende rol voor virussen

AmsterdamWetenschappers van Queen Mary University of London hebben nieuwe ontdekkingen gedaan over de ontwikkeling van complex leven. Zij hebben vastgesteld dat een eencellig organisme genaamd Amoebidium genetische elementen bevat die afkomstig zijn van oude grote virussen. Hier zijn de belangrijkste bevindingen:

• Amoebidium is een eencellige parasiet die voorkomt in zoetwater.
• Het organisme bevat virale sequenties in zijn DNA.
• Deze virale sequenties zijn sterk gemethyleerd, wat betekent dat ze chemisch zijn uitgeschakeld.
• De virale inhoud varieert aanzienlijk tussen verschillende Amoebidium-isolaten.

Dr. Alex de Mendoza Soler van de School voor Biologische en Gedragswetenschappen aan Queen Mary leidde dit onderzoek. Het team ontdekte dat virale invoegingen niet inactief zijn. Ze blijven veranderen en worden op verschillende manieren tot zwijgen gebracht. Dit proces is voortdurend en toont een voortdurende interactie tussen Amoebidium en virussen.

Volgens Dr. de Mendoza Soler kunnen virale inserties in het DNA schadelijk zijn, maar het organisme Amoebidium beheerst dit met chemische markeringen. Deze ontdekking verandert onze kijk op virussen. Hoewel ze meestal als schadelijk worden gezien, toont deze studie aan dat virale inserties nieuwe genen aan gastorganismen kunnen geven, wat mogelijk bijdraagt aan de evolutie van complex leven.

Dit onderzoek is fascinerend omdat het te maken heeft met menselijke genomen. Mensen en andere zoogdieren hebben ook oude virusfragmenten in hun DNA, bekend als Endogene Retrovirussen. We dachten vroeger dat deze fragmenten nutteloos "junk-DNA" waren, maar sommige blijken mogelijk nuttig te zijn. Deze virale sequenties kunnen een rol hebben gespeeld in de menselijke evolutie, vergelijkbaar met hun rol in Amoebidium.

Het belangrijkste verschil is de grootte. Reuzenvirussen in Amoebidium zijn veel groter dan endogene retrovirussen. Ook is het menselijk genoom veel groter en complexer dan dat van Amoebidium. Toch is het idee hetzelfde: virussen kunnen nieuwe genen en complexiteit toevoegen aan hun gastheren.

Deze baanbrekende ontdekking biedt tal van mogelijkheden voor toekomstig onderzoek. Wetenschappers kunnen onderzoeken hoe het proces waarbij virussen zich in het DNA van hun gastheer nestelen invloed heeft op andere levende wezens, waaronder mensen. Inzicht in de interacties tussen virussen en hun gastheren kan veel details verklaren over evolutie en de ontwikkeling van ziektes.

Deze studie verandert onze kijk op virussen. In plaats van alleen schadelijk te zijn, kunnen ze ook bijdragen aan de complexiteit van het leven. Dit kan een impact hebben op biologie en genetica. Mogelijk hebben we over het hoofd gezien hoe nuttig virussen kunnen zijn. Toekomstig onderzoek zou meer kunnen onthullen over hoe het leven is geëvolueerd en zelfs kunnen helpen bij het vinden van nieuwe behandelingen voor ziektes die samenhangen met virale sporen in ons DNA. Dit is zeker een interessant onderzoeksgebied om te volgen.