Geïsoleerde wolharige mammoeten waren inteelt maar hadden overlevingskans ondanks onverwachte uitroeiing.

AmsterdamDe laatste groep wolharige mammoeten leefde op Wrangel Eiland bij Siberië. Ze overleefden daar van ongeveer 10.000 jaar geleden tot zo'n 4.000 jaar geleden. Toen de zeespiegels stegen, werd het eiland gescheiden van het vasteland. Recente genetische studies tonen aan dat deze mammoeten inteelt waren en een lage genetische diversiteit hadden. Toch leidde dit niet tot hun uitsterven.

Uit onderzoek blijkt dat:

• De bevolking op Wrangel Island begon met hoogstens 8 individuen.
• Ze groeiden binnen 20 generaties tot ongeveer 200-300 individuen.
• Hun genen vertonen tekenen van inteelt en lage genetische diversiteit.
• Lage genetische diversiteit is geen verklaring voor hun uitsterven.

Love Dalén, wetenschapper aan het Centrum voor Paleogenetica, stelde dat de mammoeten niet uitstierven door genetische problemen. Hij legde uit dat hun populatiegrootte niet te klein was om te overleven. Dit betekent dat hun uitsterven waarschijnlijk werd veroorzaakt door een onverwachte gebeurtenis.

Het recente onderzoek is van groot belang omdat het aantoont dat een soort duizenden jaren kan overleven, zelfs met inteelt en lage genetische diversiteit. Deze informatie is waardevol voor hedendaagse inspanningen om bedreigde dieren te beschermen. Marianne Dehasque van het Centre for Palaeogenetics benadrukte dat het essentieel is om actief genetica te monitoren om schadelijke mutaties te voorkomen.

Lees ook:

Vandaag · 02:08

Zeventiende-eeuwse pleegzorg gaf arme vrouwen zeggenschap

Het onderzoeksteam analyseerde het DNA van 21 wolharige mammoeten. Ze bestudeerden 14 exemplaren van Wrangel-eiland en 7 van het vasteland. De mammoeten van het vasteland leefden in een tijd voordat ze gescheiden raakten van die op het eiland. Hun DNA omvatte een periode van de laatste 50.000 jaar, wat hielp bij het begrijpen van hun genetische geschiedenis.

De mammoeten op Wrangel-eiland hadden minder diversiteit in de genen die essentieel zijn voor hun immuunsysteem vergeleken met hun voorouders op het vasteland. Hun genetische diversiteit nam zeer langzaam af over een periode van 6.000 jaar, wat aangeeft dat hun populatiegrootte stabiel bleef totdat ze plotseling uitstierven.

Dit onderzoek biedt waardevolle inzichten in hoe kleine populaties kunnen overleven en waarom het belangrijk is om hun genetica te monitoren voor natuurbescherming. Het bestuderen van de geschiedenis van de wolharige mammoet kan hedendaagse inspanningen om bedreigde diersoorten te beschermen, helpen.