Uzbekistan: wybory parlamentarne bez faktycznej opozycji i prawdziwych zmian

WarsawNiedawne wybory parlamentarne w Uzbekistanie podkreśliły brak prawdziwej opozycji na scenie politycznej kraju. Pomimo zaktualizowania systemu wyborczego i wprowadzenia mieszanego sposobu głosowania, w dalszym ciągu faworyzuje on władzę prezydenta Shavkata Mirziyoyeva. Choć frekwencja po zakończeniu głosowania w niedzielę była wystarczająca, aby uznać wybory za ważne, to nadal trwają dyskusje na temat ich uczciwości.

Uzbekistan wprowadził ostatnio istotne zmiany w swoich przepisach dotyczących wyborów.

Przejście na mieszany system wyborczy, w którym połowa posłów wybierana jest z list partyjnych, a druga połowa w wyborach indywidualnych. Zasada, według której 40% kandydatów do parlamentu powinny stanowić kobiety.

Wszyscy kandydaci pochodzą z pięciu oficjalnych partii, co wyklucza możliwość udziału osób niezgadzających się z polityką Mirzijojewa. Chociaż te partie mają różne priorytety, takie jak poprawa warunków dla biznesu czy kwestie ekologiczne, żadna z nich nie stawia poważnego wyzwania wobec obecnego rządu.

Zobacz również:

Dzisiaj · 12:12

Rumunia wybiera między nacjonalizmem a lewicą w kluczowych wyborach

Przełomowe Reformy Mirzijojewa, ale Ich Dynamika Wyhamowuje

Od momentu objęcia władzy w 2016 roku, Mirzijojew zapoczątkował polityczne i gospodarcze zmiany, które różniły się od surowej polityki poprzedniego lidera, Ismaila Karimova. Reformy te obejmowały uwolnienie niektórych więźniów politycznych oraz złagodzenie ograniczeń w mediach i praktykach religijnych. Jednak tempo tych reform znacznie spowolniło, zwłaszcza po zmianach konstytucyjnych w kwietniu 2022 roku, które zresetowały limit kadencji prezydenckich. Te zmiany mogą pozwolić Mirzijojewowi utrzymać się przy władzy do 2037 roku, co budzi obawy o trwałość rzeczywistego postępu demokratycznego.

Organizacje praw człowieka twierdzą, że pomimo zapewnień kraju o postępach, nadal boryka się on z problemami, takimi jak systematyczny przymus pracy. Wolności polityczne są ograniczone, a brak niezależnych kandydatów świadczy o tym, że scena polityczna nie toleruje niezgody, co prowadzi do niemal stagnacji w zmianach. To rodzi wątpliwości co do rzeczywistego postępu demokratycznego w regionie.

Wybory te wskazują, że administracja Mirzijojewa nadal silnie kontroluje uzbecką politykę, mimo wprowadzenia nowych procedur. Najważniejszym wyzwaniem jest stworzenie warunków, w których rzeczywiste partie opozycyjne będą mogły się pojawić, wspierając rozwój bardziej aktywnego i sprawiedliwego systemu demokratycznego w przyszłości.