Trzy neurony: prosty szlak mózgowy kontrolujący apetyt i odruch jedzenia

WarsawNaukowcy z Rockefeller University odkryli prostą drogę w mózgu, która pomaga kontrolować jedzenie. Ta droga obejmuje trzy typy komórek nerwowych istotnych do poruszania szczęką podczas żucia. Kluczowe w odkryciu jest zrozumienie, jak hormon sygnalizujący głód wpływa na ruchy szczęki. Te ustalenia pomagają lepiej zrozumieć nawyki żywieniowe i otyłość.

Neurony wyspecjalizowane w podwzgórzu odgrywają kluczową rolę w regulacji odżywiania. Odbierają one sygnały głodu, takie jak leptyna, które wpływają na ruch żucia. Gdy neurony w jądrze łukowatym (Arc) podwzgórza wykrywają te sygnały, aktywują neurony BDNF w brzuszno-przyśrodkowym podwzgórzu (VMH). Te zaś przesyłają informacje do ośrodka Me5 w pniu mózgu, odpowiadającego za kontrolę ruchów szczęki. Proces ten ilustruje bezpośredni związek między regulacją apetytu a spożywaniem pokarmu.

To odkrycie może zmienić nasze postrzeganie jedzenia, pokazując, że ma ono pewne cechy podobne do odruchów. Odruchy to proste reakcje na konkretne bodźce, w przeciwieństwie do złożonych zachowań. Powiązanie między pewnymi neuronami sugeruje, że jedzenie może być prostsze, niż myśleliśmy, zbliżając je do reakcji odruchowej. Ta wiedza może pomóc w znalezieniu nowych metod radzenia sobie z przejadaniem się i otyłością.

Zobacz również:

Wczoraj · 23:28

Odkrywanie roli polifosforanów w badaniach nad chorobami neurodegeneracyjnymi: nowe spojrzenie na fibryle

Badanie tego szlaku nerwowego otwiera nowe kierunki dla badań, szczególnie w obszarach takich jak otyłość i kompulsywne jedzenie. Wskazuje, że mechanizmy związane z jedzeniem są fundamentalne i starożytne, a mogły mieć znaczenie dla przetrwania w trakcie rozwoju mózgu. Przyszłe badania powinny skupić się na tym, jak stres i inne zachowania wpływają na ten szlak oraz kształtują nawyki żywieniowe.

Układ nerwowy o prostej strukturze składa się z zaledwie trzech typów neuronów. Neurony BDNF w obszarze VMH odgrywają kluczową rolę w tym układzie. Ich aktywacja powoduje zahamowanie potrzeby jedzenia. Układ ten może stanowić podstawę do zrozumienia zachowań wykraczających poza konsumpcję pokarmu.

Badania stawiają intrygujące pytania dotyczące wpływu podstawowych układów nerwowych na bardziej złożone zachowania. Analizując te układy, naukowcy mogą zyskać lepsze zrozumienie zachowań, takich jak powtarzające się żucie czy reakcje wywołane stresem, co może pomóc w zrozumieniu zarówno naturalnych, jak i wyuczonych reakcji.