Dode walvissen duurzaam afvoeren: tracking onthult voordelen voor mariene ecosystemen

AmsterdamEen recent onderzoek onthult nieuwe methoden om dode walvissen veilig te beheren. Het onderzoek werd geleid door Dr. Olaf Meynecke van Griffith University. Het onderzoek kwam op gang toen in juli 2023 een 14 meter lange bultrugwalvis, waarschijnlijk aangereden door een schip, dood werd aangetroffen bij Noosa Heads, Queensland. In plaats van de walvis naar de kust te laten drijven, werd deze 30 kilometer uit de kust gebracht en voorzien van een satelliettag. Deze tag volgde de bewegingen zes dagen lang totdat de walvis naar de zeebodem zonk.

Australië heeft zeven methoden om walvissen die op de kust aanspoelen te behandelen.

• Vuilstortplaatsen
• Transport naar een verwerkingsbedrijf
• Composteren
• Begrafenissen
• Natuurlijke ontbinding op het strand
• Het zinken van de overblijfselen
• Gebruik van explosieven

Elke methode kent zijn uitdagingen, zoals kosten, logistiek en risico's voor de volksgezondheid. Dr. Meynecke voerde een pilootstudie uit waarbij de walvisresten naar dieper water werden verplaatst. Eerdere pogingen met deze methode hadden problemen omdat de resten terug naar de kust of in scheepvaartroutes dreven. Dit project probeerde die problemen op te lossen door nauwkeurig te voorspellen waar de resten zouden drijven. Dr. Meynecke verklaarde dat deze voorspellingsmethode autoriteiten helpt beter te beslissen over het opruimen van walvisresten.

Uit het onderzoek blijkt dat het dumpen van walviskarkassen in de oceaan meerdere voordelen biedt. De verterende lichamen leveren voedingsstoffen die het zeeleven ten goede komen. Dieren zoals tijgerhaaien breken de kadavers snel af, wat verschillende soorten ondersteunt en helpt bij de verwijdering van koolstof. Deze voedingsstoffen kunnen de zeebodem tot wel zeven jaar verbeteren, waardoor kleine organismen en diepzeeleven profiteren.