Oesterbanken in Europa verdwijnen: ecologische zorgen groeien
AmsterdamRecent onderzoek toont aan dat de meeste oesterbanken in Europa in de afgelopen honderd jaar zijn verdwenen. Uit studies naar 18e- en 19e-eeuwse documenten blijkt dat de inheemse Europese platte oesters vroeger grote riffen vormden die essentieel waren voor het zeeleven. Dit onderzoek, uitgevoerd door de Universiteit van Exeter en de Universiteit van Edinburgh, benadrukt dat overbevissing en menselijke activiteiten de oorzaak zijn van het verdwijnen van deze oesterbanken.
Uit de resultaten blijkt hoe cruciaal de rol van oesterbanken is voor het milieu.
- Biedt leefgebieden aan bijna 200 soorten vis en schaaldieren.
- Draagt bij aan de stabilisatie van kustlijnen.
- Vergemakkelijkt de kringloop van voedingsstoffen in mariene ecosystemen.
- Zuivert dagelijks tot 200 liter water per oester.
Tegenwoordig zijn de meeste riffen verdwenen en blijven er slechts enkele oesters over. Het verlies van deze structurele elementen verlaagt de diversiteit van het zeeleven en beïnvloedt de diensten die ze leverden, zoals het zuiveren van het water en het stabiliseren van de kustlijn. Deze functies zijn van groot belang voor zowel zeedieren als de mensen die langs de kust wonen.
Projecten zoals het Wild Oyster Project, onder leiding van de Zoological Society of London, zijn begonnen met activiteiten gericht op herstel. Deze initiatieven richten zich op het terugbrengen van cruciale ecosystemen, maar dan op bescheiden schaal. Volgens onderzoekers is er meer steun van overheden en internationale organisaties nodig om een wezenlijk effect te bereiken.
Overheden moeten regels opstellen die het belang van oesterbanken voor zowel de economie als het milieu erkennen. Ze zouden zich actief moeten inzetten voor het verminderen van overbevissing en vervuiling, aangezien deze factoren de oesterbanken schaden. Beleidsmakers zouden ook moeten overwegen om mensen te belonen die bijdragen aan milieubescherming en oesterkweekpraktijken stimuleren die helpen bij het herstellen van oesterbanken in plaats van ze te beschadigen.
Oesterbedden verdwijnen, en dat zou ons allemaal moeten aansporen om ze te beschermen. Inspanningen om deze bedden te herstellen kunnen ons helpen ze terug te brengen en te leren van fouten uit het verleden. We hebben een echte kans om ze weer op te bouwen zodat toekomstige generaties kunnen profiteren van de voordelen die deze bedden ooit boden.
De studie is hier gepubliceerd:
http://dx.doi.org/10.1038/s41893-024-01441-4en de officiële citatie - inclusief auteurs en tijdschrift - is
Ruth H. Thurstan, Hannah McCormick, Joanne Preston, Elizabeth C. Ashton, Floris P. Bennema, Ana Bratoš Cetinić, Janet H. Brown, Tom C. Cameron, Fiz da Costa, David W. Donnan, Christine Ewers, Tomaso Fortibuoni, Eve Galimany, Otello Giovanardi, Romain Grancher, Daniele Grech, Maria Hayden-Hughes, Luke Helmer, K. Thomas Jensen, José A. Juanes, Janie Latchford, Alec B. M. Moore, Dimitrios K. Moutopoulos, Pernille Nielsen, Henning von Nordheim, Bárbara Ondiviela, Corina Peter, Bernadette Pogoda, Bo Poulsen, Stéphane Pouvreau, Callum M. Roberts, Cordula Scherer, Aad C. Smaal, David Smyth, Åsa Strand, John A. Theodorou, Philine S. E. zu Ermgassen. Records reveal the vast historical extent of European oyster reef ecosystems. Nature Sustainability, 2024; DOI: 10.1038/s41893-024-01441-414 november 2024 · 11:06
Nieuw onderzoek: Oude Europese bossen waren open en dynamisch met eiken, hazelaar en taxus
8 november 2024 · 23:16
Europese landen versterken defensie tegen geopolitieke spanningen en uitdagingen
6 november 2024 · 09:44
Politieke onrust in Washington overschaduwt Europese eenheidstop
Deel dit artikel