Zoöplankton en klei: een natuurlijk recept tegen klimaatverandering door koolstofopslag in de oceaan

AmsterdamWetenschappers werken aan een innovatieve aanpak om klimaatverandering tegen te gaan door de capaciteit van de oceaan om koolstof op te slaan te verbeteren. Ze willen daarbij gebruikmaken van kleine zeediertjes, zoöplankton, die een natuurlijke rol spelen in de koolstofcyclus van de oceaan. Door deze organismen en hun eetgewoonten optimaal te benutten, hopen onderzoekers meer koolstof uit de lucht om te zetten in opslag diep in de zee.

Belangrijke conclusies uit dit onderzoek zijn:

• Het gebruik van kleistof om koolstofdeeltjes van algenbloei te binden.
• Het vormen van klei-koolstofvlokken die door zoöplankton worden gegeten.
• Het verbeteren van de zinksnelheid van uitwerpselen van zoöplankton en overgebleven vlokken.

De biologische pomp in de oceaan: Een natuurlijke inspiratiebron

Het project haalt zijn inspiratie uit een natuurlijk proces genaamd de biologische pomp. Normaal gesproken, wanneer algenbloei afsterft, komt de koolstof die ze bevatten, vrij in de lucht. Door kleipoeder toe te voegen, worden koolstofdeeltjes aan elkaar gebonden, zodat ze kunnen worden opgegeten of naar de oceaanbodem kunnen zinken in uitwerpselen van zoöplankton of als mariene sneeuw.

Lees ook:

Gisteren · 19:26

Nieuw onderzoek onthult hoe de hersenen context gebruiken bij besluitvorming in onzekere situaties

Het onderzoeksteam ontdekte dat klei helpt bij het vasthouden van koolstof en de activiteit van mariene bacteriën vermindert, die anders koolstof in de lucht zouden vrijgeven. Dit verbetert de opslag van koolstof en maakt het een veelbelovende optie voor langdurige opslag.

Zoöplankton spelen een cruciale rol doordat ze de koolstofcirculatie in de oceaan bevorderen. Dagelijks zwemmen ze naar de oppervlakte om zich daar met deeltjes te voeden. Vervolgens stoten ze afval uit op grotere diepten, wat ervoor zorgt dat koolstof sneller naar de oceaanbodem zinkt. Dit proces zorgt ervoor dat koolstof duizenden jaren in de diepzee blijft opgeslagen.

Onderzoekers bereiden tests voor om landbouwvliegtuigen in te zetten voor het verspreiden van kleipoeder op algenbloei. Ze willen ontdekken hoe effectief deze methode is in verschillende zee-omgevingen. Het doel is om de beste timing en locaties te bepalen voor het toepassen van klei om de opname van koolstof te vergroten.

Deze gedachte stelt voor dat natuurlijke mariene processen en menselijke activiteiten samen kunnen werken. Door het benutten van zoöplankton en klei, kunnen we natuurlijke methoden verbeteren om klimaatverandering aan te pakken. Deze benadering zou een effectief onderdeel kunnen zijn van een breder plan om koolstofniveaus te beheersen.