Oude trilobieten uit New York onthullen onverwacht paar koppotigen

AmsterdamEen recente studie heeft ontdekt dat een trilobietsoort uit het noorden van de staat New York een extra paar poten onder zijn kop heeft. Deze vondst, gepubliceerd in het tijdschrift Palaeontology, zou ons begrip van trilobietenanatomie en -evolutie kunnen veranderen.

Trilobieten, oeroude geleedpotigen die lijken op kreeften en spinnen, hebben lichamen die zijn verdeeld in drie hoofdonderdelen: de kop, het borststuk en de staart. De kop bestaat uit verschillende samengesmolten segmenten, wat het voor wetenschappers moeilijk maakt om de buitenste groeven te verbinden met de interne aanhangsels. Een studie van onderzoekers van het Amerikaanse Museum van Natuurgeschiedenis en de Universiteit van Nanjing gebruikte zeer goed bewaarde exemplaren van Triarthrus eatoni om dit probleem op te lossen.

Belangrijkste bevindingen van het onderzoek zijn:

• Ontdekking van een extra stel poten onder de kop, tot nu toe onbekend.
• Vergelijking met de soort Olenoides serratus uit de Burgess Shale, wat leidde tot een duidelijker segmentatiemodel.
• Oplossing van verschillen tussen zichtbare groeven op exoskeletten en het aantal aanhangsels.
• Identificatie van zes kopsegmenten: één gerelateerd aan de ogen en vijf aan antennes en poten.

Paleontologen Melanie Hopkins en Jin-Bo Hou hebben een nieuw model ontwikkeld dat aantoont dat trilobietenkoppen zes segmenten hadden, elk met een eigen aanhangsel. Dit model helpt de eerder verwarrende verschillen te verklaren tussen de afdrukken op de rug van de trilobiet en de daadwerkelijke ledematen daaronder.

Het bestuderen van trilobietensegmenten is essentieel voor het begrijpen van de evolutie van geleedpotigen. Hoewel trilobieten zijn uitgestorven, zijn ze verwant aan moderne dieren zoals spinnen en krabben. Meer leren over hun lichaam geeft ons inzicht in de evolutionaire veranderingen en milieu-invloeden die deze wezens hebben gevormd.

De extra stel kopbenen bij vroege geleedpotigen kan duiden op een grotere diversiteit aan functies dan we eerder dachten. Deze eigenschap suggereert dat deze wezens mogelijk complexer gedrag en gespecialiseerde taken hadden, zoals voedsel zoeken, voortbewegen of hun omgeving waarnemen.

De goed bewaarde fossielen, vooral die met pyrietvervanging, onthullen details die meestal niet zichtbaar zijn in fossielen. Dergelijke technieken helpen wetenschappers de zachtere en moeilijker vindbare delen van oude organismen te bestuderen.

Deze studie bouwt voort op eerder onderzoek dat ademhalingsstructuren in de wandelende poten van Triarthrus eatoni ontdekte en verklaart het doel van bepaalde stekels. Deze stekels hielpen waarschijnlijk de kieuwen schoon te houden, wat een effectieve ademhaling mogelijk maakte en aantoont hoe goed deze oude wezens waren aangepast.

De ontdekking van extra kopvoeten bij trilobieten geeft ons meer inzicht in de evolutie van geleedpotigen en hun uiterlijk, en onthult de complexe en gevarieerde aard van deze oude wezens.