Energiedilemma: verwerkt Harris fracking? Klimaatalarm of strategische zet?

AmsterdamKamala Harris heeft haar standpunt over boren herzien en steunt nu traditionele energiebeleid. Tijdens een recent debat in Pennsylvania benadrukte ze deze verandering door te wijzen op de hoge niveaus van Amerikaanse fossiele brandstofproductie tijdens de Biden-regering. Volgens de Amerikaanse Energy Information Administration bedroeg de olieproductie vorig jaar gemiddeld 12,9 miljoen vaten per dag, waarmee het record van 2019 onder de Trump-regering werd verbroken.

Harris' nieuwe koers benadrukt de voordelen van de Inflatiebeheersingswet 2022 voor fracking en boren, dankzij aanvullingen van Senator Joe Manchin uit West Virginia. Veel milieuactivisten ervaren dit als verraad, omdat ze vinden dat het cruciale klimaatmaatregelen heeft verzwakt.

Voor- en tegenstanders reageren:

• Liam Donovan, een Republikeinse strateeg, ziet Harris' positie als een tactische zet om gematigde kiezers aan te trekken.
• De Sunrise Movement uitte teleurstelling en beschuldigde Harris ervan geen duidelijk alternatief voor Trumps pro-fossiele brandstoffen beleid te bieden.
• Climate Power prijst Harris voor haar focus op investeringen in schone energie, maar blijft bezorgd over Trumps beleid dat de olie-industrie bevoordeelt.
• Mike Sommers, CEO van het American Petroleum Institute, verwelkomt Harris' steun voor fracking en benadrukt de cruciale rol van Pennsylvania.

Donovan beweert dat Harris zich richt op gematigde kiezers, iets waar politieke experts het mee eens zijn. Dit is cruciaal in Pennsylvania, een belangrijke staat met een grote aardgasindustrie. Volgens Sommers is het steunen van fracking onmisbaar om te winnen in Pennsylvania en mogelijk ook het presidentschap.

Milieugroepen hebben verschillende meningen. Stevie O’Hanlon van de Sunrise Movement vindt dat Harris een kans heeft gemist om het vertrouwen van jonge kiezers te winnen. Daarentegen stelt Alex Glass van Climate Power dat Harris nog steeds de sterkste kandidaat voor klimaatactie is vergeleken met Trump.

Vanwege groeiende bezorgdheid over het milieu, verandert Harris haar standpunt. Als procureur-generaal van Californië was ze streng tegenover oliemaatschappijen en behaalde ze grote schikkingen van vervuilers. Daarentegen wil Trump klimaatvoorschriften terugdraaien en hernieuwbare energieprojecten aanpakken. Hij beweert dat Harris de olie- en gasproductie op land zou beperken als ze verkozen wordt, wat volgens hem meer onzekerheid creëert voor toekomstige energiebeleidsmaatregelen.

Het besluit van Harris toont een bereidheid om concessies te doen en een middenweg te vinden tussen klimaatdoelen en dringende verkiezingskwesties, vooral in gebieden die afhankelijk zijn van fossiele brandstoffen. Deze stap kan gematigde kiezers aantrekken, maar kan jongere kiezers, die sterke klimaatacties willen, afstoten.

Harris richt zich op pragmatische politiek in plaats van strikte milieuregels. Of deze benadering haar op de lange termijn ten goede zal komen, blijft onzeker. In de volgende verkiezingen zal de relatie tussen stemstrategieën en milieubeleid cruciaal zijn.