Młode kolana: ryzyko kontuzji rośnie z wiekiem

WarsawNowe badania wskazują, że kolana dzieci mogą być bardziej podatne na urazy w miarę ich wzrostu, co oznacza, że lekarze powinni zachować szczególną ostrożność podczas leczenia problemów z kolanami. Jednym z problemów jest dyskoidalna łąkotka boczna (DLM), która została powiązana z innym schorzeniem znanym jako osteochondritis dissecans. To schorzenie może powodować oddzielenie się kości i chrząstki w kolanie, co prowadzi do uszkodzeń. Badania prowadzone przez dr. Kena Iidę i profesora Yusuke Hashimoto z Uniwersytetu Metropolitarnego w Osace koncentrowały się na częstości występowania osteochondritis dissecans po operacji u dzieci z DLM.

Badanie skupiło się na:

95 przypadków pacjentów z DLM poniżej 15. roku życia odnotowano w latach 2003-2017. Spośród nich 15 przypadków należało do grupy pre-osteochondritis, z współwystępowaniem DLM oraz osteochondritis dissecans, a 80 przypadków to DLM bez osteochondritis.

Badania wykazały, że 28,5% osób z wczesnymi objawami osteochondritis dissecans doświadczał nawracania choroby po operacji. Natomiast 8,8% pacjentów bez tej diagnozy rozwinęło ją po zabiegu. Sugeruje to, że wiek ma istotne znaczenie dla prawdopodobieństwa nawrotu lub pojawienia się tej choroby po operacji.

Zobacz również:

Dzisiaj · 13:30

Aplikacja CBT: nadzieja dla młodych zagrożonych depresją

Badania wskazują, że wiek jest istotnym czynnikiem ryzyka, zwłaszcza u dzieci do lat 9. Sugeruje to, że przy wyborze leczenia dla młodszych pacjentów lepiej postawić na opcje niesurgicalne. Takie podejście może zminimalizować ryzyko wystąpienia powikłań pooperacyjnych oraz nawracania schorzenia.

Badanie to podkreśla trudności związane z leczeniem urazów kolana u dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu wzrostu na proces leczenia. Zaznacza znaczenie opracowania planów leczenia uwzględniających wiek dziecka oraz specyfikę schorzeń związanych z DLM. Decyzje dotyczące wczesnej interwencji powinny ostrożnie rozważać korzyści z zabiegu chirurgicznego w kontekście potencjalnych przyszłych problemów ze stawami, proponując przemyślane podejście.

Świadczeniodawcy opieki zdrowotnej powinni rozważyć indywidualną ocenę ryzyka dla każdego dziecka na podstawie tych ustaleń. Badanie pokazuje, że zrozumienie interakcji między operacją a wiekiem może prowadzić do lepszych wyników. Może to również zachęcić do poszukiwania innych metod leczenia lub programów rehabilitacyjnych mających na celu długoterminowe utrzymanie zdrowych stawów u dzieci.