Kijanki Eiffingera: mistrzowie czystych wód w bambusach

WarsawŻaby drzewne Eiffingera mają ciekawy sposób radzenia sobie z odpadami. Te płazy zamieszkują wyspy Ishigaki i Iriomote w Japonii. Ich kijanki wstrzymują się z wydalaniem przez kilka miesięcy. Dzięki temu mogą przetrwać w małych, oddzielnych zbiornikach wodnych, takich jak bambusowe pnie. Oto jak to robią:

• Wysoka tolerancja na amoniak: Kijanki przetrwają w środowisku o wyższym stężeniu amoniaku niż inne gatunki.
• Magazynowanie wewnętrzne: Przechowują odpady w jelitach aż do osiągnięcia dojrzałości.
• Efektywne zatrzymywanie azotu: Skutecznie zatrzymują spożywany azot w swoich organizmach.

Kijanki mają unikalny sposób radzenia sobie z odpadami, ponieważ zbyt duża ilość odpadów w małych stawach lub strumieniach może być niebezpieczna. W przeciwieństwie do innych zwierząt, które mogą rozproszyć odpady na większych obszarach, te kijanki przestają uwalniać amoniak w młodym wieku. To pomaga utrzymać ich środowisko bezpieczne i nieszkodliwe.

Kijanki drzewołazów Eiffingera potrafią radzić sobie z odpadami w swoich organizmach bez natychmiastowej szkody. W przeciwieństwie do innych żab, te kijanki wykształciły zdolność do odporności na własne toksyny. Ta odporność nie polega tylko na fizycznej wytrzymałości; może również wiązać się ze zmianą w sposobie, w jaki ich organizmy zarządzają amoniakiem, pozwalając na jego bezpieczne magazynowanie.

Zobacz również:

Dzisiaj · 09:25

Nowe badanie: warzywa z ogrodów przy Fayetteville Works zanieczyszczone związkami PFAS i GenX

Niektóre larwy owadów, takie jak pszczół i mrówek, zatrzymują swoje odchody, aby utrzymać czystość swoich gniazd. Sugeruje to, że w zatłoczonych środowiskach, w których higiena ma kluczowe znaczenie, różne gatunki mogą wykorzystywać podobne metody do rozwiązania tego problemu.

Badanie, w jaki sposób organizmy przystosowują się do trudnych warunków, może pomóc zrozumieć, jak gatunki przetrwają utratę siedlisk i zmiany klimatu. Taka adaptacja ma kluczowe znaczenie dla działań ochronnych i podkreśla potrzebę ochrony małych siedlisk. Te siedliska są często ignorowane, lecz są niezbędne dla przetrwania niektórych organizmów.

Badania te stawiają pytania o to, jakie siły ewolucyjne doprowadziły do powstania tych adaptacji. W jaki sposób potrzeba redukcji odpadów wpłynęła zarówno na zachowanie, jak i na rozwój fizyczny? Wyniki tego badania mogą być relevantne dla innych gatunków w podobnych siedliskach, co pozwala lepiej zrozumieć różnorodność biologiczną w małych ekosystemach.