Nowe badania: postępy w leczeniu i zarządzaniu cukrzycą mogą zmniejszyć jej globalną częstość występowania.
WarsawNowa publikacja analizuje, co powoduje początek i pogorszenie cukrzycy, podkreślając, że zrozumienie tych czynników jest kluczowe dla opracowania ukierunkowanych terapii. Badanie opublikowane w czasopiśmie "Cell" przegląda wiele badań dotyczących zarówno cukrzycy typu 1 (T1D), jak i typu 2 (T2D). Autorzy badają wpływ genów, czynników środowiskowych oraz społecznych determinant zdrowia. Analizują również, jak cukrzyca wpływa na choroby serca i nerek.
Artykuł podkreśla kilka istotnych aspektów:
- Rola genetyki i centralnego układu nerwowego w rozwoju cukrzycy.
- Wpływ czynników środowiskowych i społecznych, takich jak brak bezpieczeństwa żywnościowego i zanieczyszczenie powietrza.
- Postępy w leczeniu cukrzycy, obejmujące nowe leki i technologie.
- Możliwość zastosowania tych postępów w leczeniu innych schorzeń.
Zrozumienie najnowszych badań nad cukrzycą jest kluczowe, aby lekarze mogli oferować najlepszą opiekę, a pacjenci podejmowali świadome decyzje. Dr E. Dale Abel z UCLA podkreśla, że ten przegląd jest istotnym narzędziem zarówno dla lekarzy, jak i naukowców. Obecna sytuacja na świecie jest niepokojąca. W 2021 roku cukrzycę miało około 529 milionów osób na całym świecie, co stanowi około 6,1% populacji. Przewiduje się, że liczba ta wzrośnie do 1,31 miliarda do roku 2050, z wysokimi wskaźnikami zwłaszcza w Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie, w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach.
Nowe terapie na cukrzycę typu 1 dają nadzieję na poprawę. W 2019 roku badanie wykazało, że przeciwciało teplizumab może opóźnić rozwój choroby nawet o 32,5 miesiąca. W rezultacie zostało ono zatwierdzone przez FDA jako pierwsza terapia zmieniająca przebieg choroby. Inne ulepszenia obejmują lepsze dostarczanie insuliny, inteligentne pompy insulinowe oraz ciągłe monitowanie poziomu glukozy, co ułatwia życie pacjentom.
W ciągu ostatnich 20 lat poprawiło się zarządzanie cukrzycą typu 2. Opracowano trzy nowe rodzaje leków obniżających poziom glukozy we krwi: agonistów receptora GLP-1, inhibitory DPP-4 oraz inhibitory SGLT-2. Leki te pomagają kontrolować poziom cukru we krwi, nie powodując przyrostu masy ciała ani ryzyka hipoglikemii. Nowe metody leczenia są dostosowywane do konkretnych przyczyn cukrzycy. Niemniej jednak, muszą one udowodnić, że są lepsze i bardziej przystępne cenowo niż obecne terapie. Dodatkowo, wciąż nie jest jasne, czy mogą być skutecznie stosowane na całym świecie, zwłaszcza w regionach o ograniczonych zasobach.
Stosowanie agonistów receptora GLP1 (GLP1Ras) w połączeniu z innymi cząsteczkami, takimi jak GIP, okazało się bardzo skuteczne w leczeniu cukrzycy. Ostatnie badania wskazują również, że GLP1Ras są pomocne w przypadku otyłości, niewydolności serca i bezdechu sennego, ponieważ wspomagają utratę wagi i redukują stan zapalny. Obecnie prowadzone są badania kliniczne mające na celu sprawdzenie, czy mogą one także leczyć inne choroby, w tym Alzheimera.
Wzrasta nadzieja na zapobieganie lub wyleczenie cukrzycy typu 1 oraz lepsze leczenie cukrzycy typu 2. Naukowcy są pełni optymizmu, ponieważ te terapie zmniejszają także ryzyko związane z chorobami serca i nerek. Lepsze zrozumienie przyczyn cukrzycy oraz opracowanie narzędzi do ich zwalczania pomoże stworzyć strategie zapobiegania dla różnych populacji i systemów ochrony zdrowia.
Badanie jest publikowane tutaj:
http://dx.doi.org/10.1016/j.cell.2024.06.029i jego oficjalne cytowanie - w tym autorzy i czasopismo - to
E. Dale Abel, Anna L. Gloyn, Carmella Evans-Molina, Joshua J. Joseph, Shivani Misra, Utpal B. Pajvani, Judith Simcox, Katalin Susztak, Daniel J. Drucker. Diabetes mellitus—Progress and opportunities in the evolving epidemic. Cell, 2024; 187 (15): 3789 DOI: 10.1016/j.cell.2024.06.029Udostępnij ten artykuł