Revolutionaire nanogeneeskunde verbetert doeltreffendheid van longkankerbehandelingen

AmsterdamOnderzoekers van het Brigham and Women's Hospital hebben een nieuwe behandeling voor longkanker ontwikkeld die gebruikmaakt van kleine deeltjes om medicijnen rechtstreeks aan kankercellen af te leveren. Deze behandeling helpt ook het immuunsysteem om de kanker te bestrijden. Hun resultaten zijn gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances.

Longkanker is wereldwijd de dodelijkste vorm van kanker en is verantwoordelijk voor meer dan 25% van alle sterfgevallen door kanker. Ongeveer 85% van de longkankergevallen betreft een type dat niet-kleincellige longkanker (NSCLC) wordt genoemd. Huidige behandelingen voor NSCLC omvatten medicatie genaamd immuuncheckpointremmers. Deze medicijnen helpen het immuunsysteem om kankercellen te doden door bepaalde eiwitten te blokkeren. Echter, de meeste patiënten met NSCLC hebben geen baat bij deze medicijnen, omdat de behandeling zich richt op een enkel eiwit dat niet in grote hoeveelheden aanwezig is in de meeste longkankertumoren.

De nieuwe behandeling maakt gebruik van kleine deeltjes om kanker medicijnen toe te dienen. Deze deeltjes hebben antistoffen die zich hechten aan twee eiwitten, CD47 en PD-L1, op kankercellen. Dit helpt het immuunsysteem om de kankercellen op te sporen en te vernietigen, terwijl er minder bijwerkingen optreden.

Hier zijn enkele belangrijke punten over de nieuwe therapie:

• Richt zich op twee eiwitten: CD47 en PD-L1
• Maakt gebruik van nanodeeltjes om kankermedicijnen te leveren
• Vermindert bijwerkingen vergeleken met bestaande behandelingen
• Getest op menselijk weefsel in het lab en in muismodellen

Dr. Tanmoy Saha vertelde dat nanodeeltjes al jaren worden ingezet om medicijnen direct bij tumorcellen af te leveren. Ook immunotherapie heeft de kankerbehandeling radicaal veranderd. De nieuwe behandeling combineert deze twee methoden om NSCLC aan te pakken.

Lees ook:

Vandaag · 01:15

Antineutrino-detectie: revolutie in nucleaire bewakingstechnologie

Hoofdauteur Shiladitya Sengupta, PhD, legde uit dat hun systeem werkt door kankercellen te targeten met nanopartikels. Deze nanopartikels richten zich op twee specifieke eiwitten op de cellen. Als een kankercel één van de eiwitten mist, kunnen de nanopartikels zich aan het andere binden, waardoor het medicijn de kankergezwellen bereikt.

De onderzoekers onderzochten weefsel van meer dan 80 longkankerpatiënten om te bepalen welke eiwitten in de tumoren aanwezig waren. Vervolgens kozen ze antilichamen die specifiek gericht zijn op deze eiwitten en hechtten deze antilichamen aan nanopartikels met een kankerbestrijdend medicijn.

Ze onderzochten in het laboratorium hoe effectief de nanopartikel was door te kijken hoe antilichamen zich hechtten aan kankercellen. Vervolgens testten ze het middel op muizen met twee soorten longkanker. De kankercellen van de muizen namen het medicijn op, wat de tumoren verminderde zonder grote bijwerkingen te veroorzaken.

De grootste beperking is dat de therapie tot nu toe alleen is uitgeprobeerd op menselijk weefsel in het laboratorium en op muizen. Er zijn meer veiligheidsstudies nodig voordat het op mensen kan worden getest.

De onderzoekers willen deze technologie gebruiken om andere vormen van kanker te behandelen. Ze onderzoeken meer antilichamen en behandelingen die met deze nanogeneeskundige methode kunnen werken. Hoofdauteur Saha gaf aan dat ze benieuwd zijn hoe deze benadering de zorg voor kankerpatiënten kan veranderen.