Cultuurminister Sangiuliano stapt op vanwege relatie met ministeriële consultant

AmsterdamItaliaanse minister van Cultuur, Sangiuliano, heeft ontslag genomen nadat bekend werd dat hij een relatie had met een consultant die voor het ministerie werkte. Dit heeft veel stof doen opwaaien in politieke en culturele kringen in Italië.

Sangiuliano gaf op de RAI staatstelevisie toe dat hij een relatie had met een ministerieel adviseur genaamd Boccia. Hij legde uit dat haar aanstelling nog niet was afgerond vanwege een mogelijke belangenverstrengeling. Sangiuliano verklaarde dat hij tijdens dienstreizen zelf haar kosten dekte en benadrukte dat ze nooit toegang had tot gevoelige overheidsinformatie. Hij kondigde ook aan dat hij op 8 augustus de relatie had beëindigd.

Belangrijke punten samengevat:

• Sangiuliano verhinderde Boccia's benoeming vanwege belangenverstrengeling.
• Hij betaalde persoonlijk haar kosten.
• Boccia had geen toegang tot vertrouwelijke informatie.
• Het incident werd op 8 augustus afgesloten.

Sangiuliano bracht ingrijpende veranderingen aan op het ministerie. Hij verving buitenlandse directeuren van vooraanstaande Italiaanse musea door lokale bestuurders. Daarnaast benoemde hij een nieuwe leiding voor de Biënnale van Venetië om wat hij beschouwde als een langdurige linkse voorkeur aan te pakken. Ook steunde hij een nieuwe entreeprijs van 5 euro voor het Pantheon, de meest bezochte culturele plek in Italië. Zijn beslissing om buitenlandse directeuren te vervangen zorgde voor veel discussie binnen de kunstgemeenschap.

Premier Meloni prees Sangiuliano voor zijn uitstekende werk. Ze erkende zijn significante bijdragen aan het delen van Italiaanse cultuur zowel binnen het land als daarbuiten. Ze benadrukte dat zijn inspanningen hebben geleid tot grote successen.

Na het aftreden van Sangiuliano koos Meloni snel voor Alessandro Giuli als de nieuwe minister van Cultuur. Giuli was bijna twee jaar verantwoordelijk voor het MAXXI-museum voor hedendaagse kunst en architectuur in Rome. Met deze snelle beslissing wilde Meloni de stabiliteit van het ministerie waarborgen en de lopende projecten voortzetten.

Het schandaal toont aan hoe moeilijk het is om persoonlijk gedrag in evenwicht te brengen met publieke verantwoordelijkheden in het politieke leven. Het zet ons aan tot nadenken over hoe sterk publieke functionarissen in de gaten worden gehouden en hoe hun privé-acties hun werk kunnen beïnvloeden.