Dlaczego gaz z Rosji nadal płynie przez Ukrainę?

WarsawGaz z Rosji nadal płynie do Europy przez Ukrainę, mimo konfliktu i napięć politycznych między tymi krajami. To zaskakujące, biorąc pod uwagę trwające starcia między nimi.

Stacja pomiarowa Sudża na Ukrainie nadal działa i obsługuje dużą ilość gazu. W ubiegły wtorek oczekiwano przepływu 42,4 milionów metrów sześciennych gazu, co odpowiada średniej z 30 dni. Ukraina zarządza tym rurociągiem, jednak postanowiła nie zatrzymywać tych przepływów gazu, prawdopodobnie z powodów ekonomicznych, takich jak opłaty tranzytowe.

Na tę sytuację wpływa kilka czynników:

• Istniejąca Umowa na Pięć Lat: Przed wybuchem konfliktu, Ukraina i Rosja podpisały umowę gwarantującą przepływ gazu do 2024 roku. Gazprom czerpie korzyści z sprzedaży gazu, podczas gdy Ukraina zyskuje na opłatach tranzytowych.
• Zależność Europy: Przed konfliktem około 40% gazu ziemnego w Europie pochodziło z Rosji. Pomimo działań na rzecz dywersyfikacji, europejskie uzależnienie od rosyjskiego gazu spadło, ale wciąż stanowiło około 15% importu w ubiegłym roku.
• Zarządzanie Kryzysem Energetycznym: Europa szybko zaczęła korzystać z alternatywnych źródeł energii, takich jak Norwegia i USA, lecz proces ten nie jest w pełni zakończony. Niektóre kraje, jak Austria, nawet zwiększyły import rosyjskiego gazu, co pokazuje trudności w pełnej dywersyfikacji.

Zobacz również:

Wczoraj · 03:15

Ukraina rzekomo wykorzystuje amerykańskie pociski, Rosja wyraża zaniepokojenie

Unia Europejska zamierza zakończyć import paliw kopalnych z Rosji do 2027 roku, jednak postępy są nierównomierne. Inflacja i wysokie koszty życia utrudniają europejskim krajom całkowite przejście na inne źródła energii. Wysokie ceny energii już spowodowały inflację w całej Europie, ujawniając słabości tego regionu.

Rosyjski gaz nadal dociera do Europy różnymi szlakami. Rumunia i Węgry mają umowy z Turcją, która otrzymuje gaz z Rosji. Eksperci, tacy jak Armida van Rijd z Królewskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, wyjaśniają, że rosyjski gaz jest przesyłany przez Azerbejdżan i Turcję w celu zaopatrzenia Europy. Pokazuje to, że energetyczne powiązania Europy z Rosją są skomplikowane i trudne do zerwania.

Przyszłość rosyjskiego gazu w Europie jest niepewna, ale prawdopodobnie z czasem jego rola się zmniejszy. Europejskie plany rezygnacji z tego surowca napotykają na poważne wyzwania, takie jak niezgody wewnątrz Europy oraz wysokie koszty alternatywnych źródeł energii. Ta sytuacja ujawnia głębsze, powszechne zależności, które są bardziej skomplikowane niż same łańcuchy dostaw i podkreśla złożoną naturę globalnej polityki energetycznej.