Programy "hospital-at-home" w miejskich szpitalach non-profit i akademickich dominują w USA

WarsawSzpitale w dużych miastach, które są organizacjami non-profit i mają powiązania z uniwersytetami, najczęściej korzystają z programu "szpital w domu" oferowanego przez Centrum Medicare i Medicaid (CMS). Program ten, uruchomiony w listopadzie 2020 roku, umożliwia leczenie pacjentów w domu, co zmniejsza tłok w budynkach szpitalnych. Natomiast mniejsze, wiejskie szpitale oraz te bez funkcji dydaktycznych nie korzystają z tej inicjatywy w dużym stopniu.

Większość szpitali zarówno przed, jak i po rozszerzeniu znajduje się w miastach; 98% szpitali po rozszerzeniu i 91% przed rozszerzeniem to placówki miejskie. Szpitale na północnym wschodzie i zachodzie USA szybciej wprowadzają nowe praktyki, jeśli należą do grupy po rozszerzeniu. Organizacje non-profit zarządzają 92% szpitali po rozszerzeniu. Na koniec, po rozszerzeniu akademickie szpitale rzadziej są głównymi szpitalami dydaktycznymi w porównaniu do tych utworzonych przed rozszerzeniem.

Skupienie się na większych szpitalach pozwala lepiej zrozumieć wyzwania związane z programami leczenia domowego. Pokazuje to, że mniejsze placówki mogą mieć trudności z zasobami i infrastrukturą. Mogą nie dysponować wystarczającymi funduszami ani elastycznością, aby rozpocząć i utrzymać działanie takich programów.

Zobacz również:

Wczoraj · 13:50

Japoński premier dąży do wzmocnienia współpracy z USA na rzecz stabilności

Skupienie się tych programów na miastach budzi obawy o sprawiedliwość i dostępność. Mieszkańcy obszarów wiejskich mogą nie skorzystać z postępów w opiece zdrowotnej, co mogłoby pogłębiać nierówności zdrowotne. Aby odnieść sukces, program CMS powinien skupić się na mniejszych, mniej wyposażonych szpitalach oraz rozważyć możliwość udzielenia wsparcia finansowego lub nawiązania partnerstw.

Istnieje obawa, że koncentrowanie się na pewnych szpitalach może prowadzić do niepełnego obrazu skuteczności programu. Większe szpitale akademickie zazwyczaj dysponują większymi zasobami do oceny i analizy nowych inicjatyw, co może wpływać na wyniki w porównaniu do tego, co mogą zgłaszać mniejsze placówki.

Badanie podkreśla konieczność prowadzenia dalszych badań nad funkcjonowaniem opieki domowej na co dzień. Istnieją nadal pytania dotyczące roli opiekunów rodzinnych, preferencji pacjentów oraz tego, czy podobne wyniki można uzyskać w innych formach opieki. W miarę rozwoju programu, dostosowanie strategii, aby objąć więcej osób, mogłoby zwiększyć jego skuteczność w różnych społecznościach. To z kolei mogłoby pomóc w odciążeniu dużych szpitali i poprawie dostępu do opieki zdrowotnej oraz jakości usług w regionach, które mają do nich ograniczony dostęp.