Waarom het extreemrechtse kamp van Frankrijk geen zetels kon veroveren

AmsterdamBij de parlementsverkiezingen in Frankrijk deed het extreemrechtse Front National een flinke poging, maar wonnen ze niet. Ondanks hun harde inzet konden verschillende factoren voorkomen dat zij de controle kregen.

Het concept van het "Republikeinse front" speelt een cruciale rol. Deze strategie heeft vaak voorkomen dat de extreemrechts verkiezingen wint. Het werd toegepast in 2002 tegen de vader van Marine Le Pen, toen hij zich kandidaat stelde voor het presidentschap. Jean-Marie Le Pen bereikte de laatste ronde, maar verloor verpletterend van Jacques Chirac, omdat kiezers zich verenigden tegen hem. Ditzelfde principe is vele malen gebruikt om extreemrechts buiten spel te zetten.

De extreemrechtse partij slaagde er niet in te winnen omdat hun ideeën weinig aanspreken bij de meeste kiezers, hun kandidaten niet erg geliefd waren en hun campagnes niet sterk genoeg waren.

• Strategische terugtrekkingen door concurrerende partijen
• Grondige achtergrondcontroles van kandidaten
• Slechte prestaties bij mediacontrole
• Angst en bezorgdheid onder kiezers

Bij de recente verkiezingen werkten Macron's centristische groep en een coalitie van linkse partijen samen. Ze trokken veel kandidaten terug in de tweede ronde om stemmen te verzamelen tegen extreemrechtse kandidaten. Deze strategie hielp hen om veel extreemrechtse kandidaten te verslaan.

Ludivine Daoudi verkreeg bijna 20% van de stemmen in haar district in Normandië. Toch werd ze uit de race gehaald door het Rassemblement National toen een foto van haar met een Nazi-officierspet opdook.

Andere kandidaten ondervonden vergelijkbare problemen. Sommigen hadden een controversieel verleden en gingen slecht om met mediavragen. Eén kandidaat had ooit een gemeentemedewerker onder schot gehouden. Een ander stond onder wettelijke voogdij en was daardoor niet in staat om te dienen.

Lees ook:

Vandaag · 14:48

Keizerspinguïn Gus start grote oceaanreis na herstel in Australië

Deze onthullingen schaden de reputatie van het Rassemblement National. Ondanks pogingen om minder radicaal over te komen en nieuwe gezichten zoals de 28-jarige Jordan Bardella naar voren te schuiven, kon de partij haar controversiële imago niet afschudden.

Opiniepeiler Brice Teinturier gaf aan dat het "republikeinse front" beter presteerde dan verwacht. Analist François Heisbourg merkte op dat naarmate extreemrechts dichter bij de macht kwam, ze meer kiezers verloren dan ze wonnen. Deze aanhoudende angst leidde tot hun nederlaag.

De eindresultaten toonden dat het Rassemblement National 104 van de tweede rondes won, minder dan een kwart van hun deelname. Ze hebben nu een record van 143 zetels in de 577 zetels tellende Nationale Vergadering, maar blijven de op twee na grootste groep. Ze volgen op de linkse coalitie en het bondgenootschap van Macron, wat resulteert in een parlement zonder duidelijke meerderheid.

Jordan Bardella, die premier wil worden onder Le Pen, veroordeelde de resultaten en noemde ze beschamend. Woordvoerder van het Rassemblement National, Laurent Jacobelli, bekritiseerde eveneens de uitkomst en noemde deze oneerlijk.

Bruno Clavet, lid van de Nationale Rally, gaf toe fouten te hebben gemaakt. Hij erkende dat ze verkeerde keuzes hebben gemaakt bij het selecteren van kandidaten en dat regionale functionarissen de kandidaten niet goed hebben gecontroleerd.

De "republikeinse muur" en fouten tijdens de campagne waren cruciale factoren die voorkwamen dat de extreemrechtse partij de Franse parlementsverkiezingen won. Ondanks hun vooruitgang, zorgden bezorgdheden en meningsverschillen over hun kandidaten ervoor dat zij geen grotere macht kregen.