Leider Myanmar roept etnische groepen op tot dialoog en vrede

AmsterdamGeneraal Min Aung Hlaing, de leider van de militaire regering van Myanmar, heeft etnische rebellengroepen uitgenodigd voor vreedzame gesprekken om de voortdurende conflicten op te lossen. Hij benadrukte dat men geschillen moet bijleggen via politieke dialoog in plaats van geweld. Hoewel Myanmar periodes van wapenstilstand heeft gekend, hebben deze niet geleid tot een volledige politieke overeenkomst die de etnische groepen de zelfstandigheid geeft die ze wensen.

De militaire situatie in Myanmar is ingewikkeld voor de huidige leiders. Het leger kampt met uitdagingen van zowel etnische groepen met hun eigen strijders als de Volksverdedigingskrachten. Deze groepen streven naar het herstel van de democratie sinds het leger in 2021 de macht overnam. Ze hebben succes geboekt en het leger verliezen toegebracht die ongekend zijn in het afgelopen jaar.

In het verleden heeft het leger geprobeerd de banden met etnische groepen te verbeteren door overeenstemming te bereiken over het beëindigen van de gevechten. Belangrijke stappen in deze benadering zijn:

Oktober 2015: Acht etnische gewapende groepen bereikten een wapenstilstand. Februari 2018: Twee extra groepen sloten zich aan tijdens de regering van Aung San Suu Kyi.

Lees ook:

Vandaag · 09:33

Rechter in Seoul spreekt oppositieleider Lee Jae-myung vrij van meineed

Sterke groeperingen zoals het Kachin Independence Army en de United Wa State Army weigerden de overeenkomst omdat zij vonden dat deze niet inclusief genoeg was. Na 2021 verslechterde de situatie omdat verschillende groepen zich aansloten bij de schaduwregering van nationale eenheid, de belangrijkste oppositie tegen militaire overheersing. Belangrijk is dat milities van de Karen-, Chin- en Pa-O-gemeenschappen weigerden deel te nemen aan de gesprekken.

Mensen aarzelen om deel te nemen aan gesprekken geleid door het leger omdat ze het wantrouwen. Ze denken dat recente acties alleen maar het militaire gezag verlengen. Aye Lwin, de woordvoerder van de studentenbeweging, verklaart dat het leger geen overtuigende reden heeft om hen bij hun vredesinspanningen te betrekken.

De problemen die zich voordoen zijn ingewikkelder dan alleen het beslechten van conflicten. De huidige militaire leiders worden uitgedaagd door interne en externe factoren om hun gezag te vestigen. Hun strategie is om te voorkomen dat oppositiegroepen zich verenigen. Zonder echte concessies en een inclusief overlegproces zal het echter moeilijk zijn om duurzame vrede te bereiken.

Myanmar kent een complexe politieke situatie met talrijke hindernissen voor onderhandelingen. Deze uitdagingen zijn het gevolg van een lange geschiedenis van wantrouwen, verschillende ambities voor autonomie, en verzet tegen militaire controle. Om de recente uitnodiging van het leger voor gesprekken effectief te laten zijn, zijn mogelijk ingrijpende veranderingen en echte inclusiviteit nodig om duurzame vrede te bereiken.