Q226L-mutatie in H5N1 kan risico op menselijke besmetting vergroten en verhoogde waakzaamheid vereisen

AmsterdamEen recente studie, gepubliceerd in het tijdschrift "Science", wijst uit dat het H5N1 vogelgriepvirus mogelijk zijn verspreidingswijze verandert. Uit het onderzoek blijkt dat een enkele mutatie, aangeduid als Q226L, in het hemagglutinine (HA) eiwit op het virusoppervlak ervoor zorgt dat het virus beter aan menselijke celreceptoren kan hechten, wat de infectie van mensen vergemakkelijkt.

Deskundigen weten dat vogelvirussen zoals H5N1 meestal niet gemakkelijk tussen mensen verspreiden vanwege verschillen in celreceptoren. Toch houden organisaties zoals de NIH deze virus nauwlettend in de gaten, omdat er een mogelijkheid is dat het kan veranderen. Deze specifieke H5N1-variant heeft eerder mensen besmet, maar alleen in zeldzame gevallen waarin er direct contact was met dieren. Het heeft zich nog niet wijdverspreid van mens tot mens verspreid.

De Q226L-mutatie in het virus kan mogelijk leiden tot:

• Verbeter de mogelijkheid om aan menselijke receptoren te binden.
• Verhoog het infectiepercentage bij mensen als verdere mutaties optreden.
• Vereis strengere monitoring en inspanningen voor het beheersen van uitbraken.

Onderzoekers analyseren griep van menselijke oorsprong: belangrijke inzichten met minimale risico's

Lees ook:

Vandaag · 14:40

Knooppunten: waarom we knopen niet op kracht kunnen beoordelen zonder training en ervaring

Het onderzoek maakte gebruik van een 2.3.4.4b griepstam afkomstig van een menselijke patiënt in Texas. Wetenschappers onderzoeken genetische veranderingen in relatie tot HA om te begrijpen hoe het griepvirus zich in de toekomst zou kunnen ontwikkelen. De experimenten werden zorgvuldig uitgevoerd zonder een volledig besmettelijk virus te creëren, waardoor het risico werd beperkt en toch waardevolle inzichten werden verkregen.

Deze ontwikkeling onderstreept de noodzaak van voortdurende bewaking van virusgenen en internationale samenwerking om veranderingen bij te houden. Hoewel deze mutatie op zichzelf geen nieuwe pandemie betekent, roept het belangrijke vragen op over hoe we ons voorbereiden en reageren. Inzicht in hoe deze mutatie samenwerkt met andere veranderingen is cruciaal voor het aanpakken van toekomstige uitdagingen en het versterken van wereldwijde gezondheidsinitiatieven.

Toekomstig onderzoek zou zich moeten richten op het identificeren van meer mutaties die de effecten van Q226L kunnen versterken. Het is cruciaal dat wetenschappers deze genetische veranderingen bestuderen en in de gaten houden om strategieën voor preventie te ontwikkelen. Dit vereist sterke systemen voor vroege detectie van problemen en een snel actieplan om potentiële uitbraken aan te pakken voordat ze wereldwijd verspreiden.