Plotselinge opkomst oppositiekandidaat González leidt tot gedwongen ballingschap

AmsterdamEdmundo González werd een invloedrijke figuur in de Venezolaanse politiek vlak voordat hij het land moest verlaten. In april verenigden meer dan tien oppositiepartijen zich rondom hem, waardoor hij van een onbekende gepensioneerde diplomaat veranderde in een bekende publieke persoonlijkheid. Veel Venezolanen hadden de hoop dat hij een einde kon maken aan meer dan twintig jaar eenpartijheerschappij door Nicolás Maduro.

González kreeg snel steun door samen te werken met María Corina Machado, een bekende oppositieleider. Ze reisden door Venezuela en spraken tot grote groepen mensen die ontevreden waren over de regering van Maduro. Hun duidelijke en krachtige boodschappen waren vooral effectief in economisch worstelende gebieden. Bij een bijeenkomst in La Victoria sprak González over een toekomst waarin basisvoorzieningen zoals elektriciteit en water betrouwbaar zouden zijn en mensen zich geen zorgen hoefden te maken over de waarde van hun geld. Deze hoopvolle visie stond in schril contrast met de realiteit die veel Venezolanen doormaakten.

Belangrijke factoren voor González's populariteit waren onder andere:

• Charisma en effectief spreken in het openbaar.
• Samenwerking met bekende oppositiefiguren.
• Beloften voor verbeteringen in basisvoorzieningen.
• Plannen voor economisch herstel.

De Nationale Kiesraad verklaarde Maduro tot winnaar, maar de oppositie ontdekte tal van problemen bij de stemming. Ze hadden bewijzen dat González eigenlijk meer stemmen had gekregen. De uitslag werd wereldwijd bekritiseerd, en zelfs enkele van Maduro's trouwe aanhangers riepen op tot duidelijkheid door te vragen om inzage in de gedetailleerde resultaten van alle stemmachines.

Na de verkiezingen trad de regering van Maduro hard op. Meer dan 2.000 oppositie-aanhangers werden gearresteerd, en de veiligheidsdiensten veroorzaakten minstens 24 doden. Hierdoor doken zowel González als Machado onder. Machado verscheen soms nog op bijeenkomsten, maar González bleef uit het publieke oog om zijn veiligheid te waarborgen.

Machado verzekerde haar aanhangers dat González op 10 januari terug zou zijn voor de presidentiële beëdiging. Ze onderstreepte de bedreigingen waar González mee te maken kreeg, zoals chantage en druk, waarmee de harde tactieken van het regime werden aangetoond.

González werkte als diplomaat in de VS, België, El Salvador en Algerije, wat hem hielp om moeilijke politieke situaties aan te kunnen. Zijn laatste grote functie was als ambassadeur in Argentinië tijdens de beginjaren van Hugo Chávez. Zijn ervaringen in landen als El Salvador en Algerije maakten hem onverzettelijk, een eigenschap die opviel bij degenen die hem tijdens zijn carrière probeerden te intimideren.

González’s ervaring in internationale diplomatie en zijn werk als adviseur in internationale betrekkingen hebben zijn begrip van de complexe politieke situatie in Venezuela gevormd. Zijn onderzoek naar de Venezolaanse minister van Buitenlandse Zaken tijdens de Tweede Wereldoorlog benadrukt ook zijn uitgebreide kennis van de politiek in het land.