Nieuw onderzoek: veranderingen in bloedmarkers bij parodontitis wijzen op verband met hartziekten en artritis

AmsterdamEen studie van de Umeå Universiteit in Zweden toont aan dat mensen met parodontitis, een ernstige tandvleesziekte die ongeveer tien procent van de Zweedse bevolking treft, verschillende niveaus van bepaalde eiwitten in hun bloed hebben. Deze ontdekking impliceert dat bloedonderzoeken kunnen helpen om parodontitis beter te begrijpen en te diagnosticeren. De onderzoekers identificeerden specifieke patronen van ontstekingseiwitten bij deze personen, wat kan bijdragen aan de ontwikkeling van effectievere behandelingen in de toekomst.

Het onderzoek bracht verschillende belangrijke punten aan het licht:

• Verlaagde niveaus van EGF (epidermaal groeifactor), cruciaal voor wondgenezing.
• Lager niveaus van OLR-1 (geoxideerd low-density lipoproteïne 1), dat in verband wordt gebracht met cardiovasculaire gezondheid.
• Aanhoudende hoge prevalentie van ernstige parodontitis ondanks verbeterde algemene tandheelkundige zorg.
• Mogelijke erfelijke componenten, hoewel specifieke genen nog niet zijn geïdentificeerd.

De veranderingen in eiwitniveaus wijzen op verbanden tussen tandvleesaandoeningen en andere gezondheidsproblemen zoals hartziekten en artritis. Vooral de lagere niveaus van EGF baren zorgen, omdat ze wijzen op tragere wondgenezing, wat tandvleesaandoeningen kan verergeren en behandelingen minder effectief kan maken.

Lagere niveaus van OLR-1 suggereren een directe link tussen tandvleesgezondheid en hartproblemen. Dit houdt verband met ontstekingen, waarbij problemen in het tandvlees kunnen bijdragen aan andere ontstekingscondities in het lichaam. Inzicht in hoe deze processen werken, kan leiden tot behandelingen die zowel tandvleesontsteking als hartgezondheid tegelijk aanpakken.

Lees ook:

Vandaag · 12:24

Groen proces zet plantafval om in vliegtuigbrandstof

Uit eerdere studies blijkt dat parodontitis erfelijk kan zijn. In dit onderzoek zullen we DNA van deelnemers analyseren om genetische markers op te sporen. Het identificeren van deze markers kan helpen bij het vroegtijdig opsporen van personen met een hoog risico op ernstige parodontitis. Door deze genetische bevindingen te combineren met ontdekte eiwitmarkers kunnen we mogelijk gepersonaliseerde tandheelkundige zorg aanbieden.

Uit het onderzoek blijkt dat het aantal mensen met ernstige tandvleesziekte sinds de jaren 70 gelijk is gebleven. Dit suggereert dat de huidige preventiemaatregelen mogelijk niet voldoende zijn en dat er betere strategieën nodig kunnen zijn. Deze nieuwe strategieën kunnen bijvoorbeeld regelmatige controles voor bloedmarkers en vroege behandeling op basis van genetische risico's omvatten.

De studie boekt belangrijke vooruitgang in het begrijpen van parodontitis op moleculair niveau. Ze ontdekt specifieke eiwitveranderingen in het bloed van mensen met deze aandoening, wat bijdraagt aan vroege diagnose en meer gerichte behandelingen mogelijk maakt. Het combineren van deze eiwitmarkers met genetische informatie zou de manier waarop we parodontitis beheren en voorkomen in de toekomst aanzienlijk kunnen verbeteren.