Labour doorbreekt conservatief bastion: de beslissende verkiezing van 1964

AmsterdamDe Britse politiek veranderde aanzienlijk door de verkiezingen van 1964. Na 13 jaar van Conservatieve heerschappij namen de Labour-partij het over. De Conservatieven kampten met problemen, waaronder een sekschandaal. Minister van Oorlog John Profumo moest aftreden nadat hij het Parlement had voorgelogen over zijn affaire met model en showgirl Christine Keeler. Premier Harold Macmillan trad ook terug. Dit schandaal schaadde de reputatie van de Conservatieven.

Belangrijke figuren in de verkiezing:

• Conservatieve leider: Alec Douglas-Home
• Labour leider: Harold Wilson
• Voormalig premier: Harold Macmillan
• Minister van Oorlog: John Profumo

Harold Wilson leidde de Labour Party met een duidelijk doel om de problematische Britse economie te moderniseren met behulp van nieuwe technologie. Hij had een sterke band met het publiek, vooral via televisie, en maakte tevens gebruik van de culturele opleving die Groot-Brittannië in de jaren '60 doormaakte.

In maart 1964 reikte Wilson een prijs uit aan The Beatles. Dit zorgde voor een golf van populariteit, omdat hij zich verbond met bekende culturele iconen.

Op 15 oktober 1964 vonden de verkiezingen plaats en velen dachten dat de Labour Party zou winnen. Hun campagneslogan bekritiseerde dertien jaar conservatief bewind. Toch won Labour niet met een grote meerderheid. Ze behaalden slechts een kleine meerderheid met vier zetels meer dan de Conservatieven in het Lagerhuis.

Lees ook:

Gisteren · 23:42

Congo versterkt strijd tegen mpox met vaccinatiestrategie

Op 48-jarige leeftijd werd Wilson de jongste Britse premier in 70 jaar. Het was echter moeilijk om belangrijke wetten aan te nemen omdat zijn partij een kleine meerderheid had. Om een sterkere positie te krijgen, riep Wilson na 18 maanden nieuwe verkiezingen uit. Deze beslissing was een succes, en Labour won meer zetels.

Wilson's eerste termijn als premier eindigde in 1970 toen hij verloor van de Conservatieven onder leiding van Ted Heath. Hij keerde terug voor een tweede termijn van 1974 tot 1976, maar leek in deze periode vermoeid en minder energiek. Desondanks werd Wilson de langstzittende Labour-premier van de 20e eeuw.

Midden jaren '70 kampte Groot-Brittannië met economische problemen, wat leidde tot ingrijpende veranderingen. Margaret Thatcher kwam naar voren als een prominente politieke leider, klaar om de volgende reeks hervormingen te leiden.

De verkiezingen van 1964 waren van groot belang voor de Labour Party, omdat ze een einde maakten aan een lange periode van Conservatieve heerschappij. Wilsons leiderschap introduceerde nieuwe ideeën en sloot aan bij de veranderende cultuur. Hoewel hij in het begin enkele nipte overwinningen behaalde en later met moeilijkheden werd geconfronteerd, had zijn ambtsperiode een blijvende invloed op de Britse politiek.