Genetisch onderzoek onthult verrassende verhalen over de identiteit en afkomst van de inwoners van Pompeii
AmsterdamEen nieuwe studie met behulp van DNA-analyse van oude resten heeft onze kennis over de mensen die stierven tijdens de uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Christus veranderd. Door genetisch materiaal te onderzoeken van de overblijfselen die in Pompeii zijn gevonden, hebben wetenschappers ons begrip van de slachtoffers van de stad bijgewerkt, met de nadruk op hun identiteit, geslacht en familiebanden.
Recente DNA-analyse onthult nieuwe inzichten die oude overtuigingen ter discussie stellen. Jarenlang baseerden mensen hun meningen op basis van uiterlijke kenmerken en indelingen. Maar genetische informatie toont verschillen aan zoals:
- Onverwachte genderidentiteiten
- Geen genetische banden tussen personen die als familie worden beschouwd
- Gevarieerde afkomst met wortels bij immigranten uit het oostelijke Middellandse Zeegebied
Deze ontdekkingen zijn van belang omdat ze historici en archeologen aanzetten om oude ideeën te herzien die al bestaan sinds de opgravingen begonnen in 1748. Zo zouden sieraden, die doorgaans aan vrouwen worden toegeschreven, misschien door mannen zijn gedragen, en geven mensen die dicht bij elkaar in gipsafgietsels liggen niet per definitie aan dat zij familie waren.
De gevolgen reiken verder dan individuele gebeurtenissen. Ze laten zien hoe mensen uit verschillende regio's samenleefden in het Romeinse Rijk, waarbij Pompeii een ontmoetingsplaats was voor diverse culturen en achtergronden. Dit inzicht in de oude migratie van mensen toont aan dat de wereld toen al verbonden was en weerspiegelt bredere patronen van culturele uitwisseling in het rijk.
Deze ontdekkingen stimuleren het gebruik van verschillende methoden in de archeologie. Onderzoekers kijken niet alleen meer naar artefacten en fysiek bewijs, maar gebruiken nu ook genetische analyses om meer te leren over oude beschavingen. Deze verandering in benadering helpt misverstanden te voorkomen die door hedendaagse perspectieven worden beïnvloed.
Pompeï is inmiddels een belangrijk centrum voor het testen van innovatieve archeologische technieken en is daarmee een kernpunt voor geavanceerd onderzoek. Door het gebruik van verschillende wetenschappelijke disciplines, zoals isotopenanalyse, vulkanologie en reverse engineering, ontstaat er een geïntegreerde aanpak die onze historische inzichten transformeert. Deze samenwerking kan nieuwe normen stellen voor archeologisch onderzoek wereldwijd.
Recente genetische vondsten dwingen ons om oude overtuigingen te herzien. Ze voegen complexiteit toe aan wat we weten over de Pompeïaanse samenleving en laten zien dat de geschiedenis ingewikkelder is dan we dachten. Deze studie benadrukt de cruciale rol van wetenschappelijk onderzoek bij het onthullen van verborgen waarheden uit het verleden.
De studie is hier gepubliceerd:
http://dx.doi.org/10.1016/j.cub.2024.10.007en de officiële citatie - inclusief auteurs en tijdschrift - is
Elena Pilli, Stefania Vai, Victoria C. Moses, Stefania Morelli, Martina Lari, Alessandra Modi, Maria Angela Diroma, Valeria Amoretti, Gabriel Zuchtriegel, Massimo Osanna, Douglas J. Kennett, Richard J. George, John Krigbaum, Nadin Rohland, Swapan Mallick, David Caramelli, David Reich, Alissa Mittnik. Ancient DNA challenges prevailing interpretations of the Pompeii plaster casts. Current Biology, 2024; DOI: 10.1016/j.cub.2024.10.007Deel dit artikel