Nieuwe Franse premier onder vuur om antihomostandpunten uit verleden
AmsterdamFrankrijk's nieuwe premier krijgt felle kritiek vanwege zijn eerdere stemgedrag tegen homorechten. Hij stemde tegen het afschaffen van discriminerende wetten voor homoseksuelen. Dit heeft opnieuw discussies aangewakkerd over zijn standpunten over LGBTQ+-kwesties en of hij geschikt is als leider voor het hedendaagse Frankrijk. De kritiek herinnert aan vroegere fouten en roept zorgen over aanhoudende discriminatie op.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog voerde de Vichy-regering in Frankrijk wetten in die homoseksuele handelingen strafbaar stelden. Deze wetten bleven van kracht tot 1982. Bovendien werd de leeftijdsgrens voor toestemming voor homoseksuele relaties hoger vastgesteld dan die voor heteroseksuele relaties. Dit duidelijke verschil toont aan dat er vele jaren voortdurende homofobie was.
Onderzoek van een Parijse school toont aan dat ongeveer 10.000 mensen zijn veroordeeld onder deze wetten. De leeftijdsgrens voor seksuele gemeenschap tussen hetero’s was 13 jaar, terwijl deze voor homoseksuelen 21 jaar was, wat discriminatie aantoont. Frankrijk verhoogde in 1945 de algemene leeftijdsgrens naar 15 jaar, maar hield de hogere leeftijd voor homoseksuelen aan tot 1974. Pas in 1982 werd de leeftijdsgrens gelijkgesteld voor zowel heteroseksuelen als homoseksuelen.
De volgende punten belichten de kern van het conservatieve standpunt in die tijd:
- Geloof dat strengere wetten nodig waren om jongeren te beschermen tegen homoseksualiteit.
- Argumenten dat het decriminaliseren van homoseksuele handelingen het leven van tienerjongens in gevaar zou brengen.
- Bezorgdheid over veranderende maatschappelijke percepties van homoseksualiteit.
De huidige discussie gaat over de stemmen van de Premier in 1980 en 1981. In beide jaren stemde hij tegen het afschaffen van wetten die onrechtvaardig waren tegenover homoseksuelen. In plaats van deze wetten te helpen verwijderen, sloot hij zich aan bij een conservatieve groep die homoseksualiteit wilde blijven bestraffen.
In 1980 stemde hij voor een amendement dat de Vichy-wet handhaafde, waardoor mensen nog steeds werden opgesloten voor "onzedelijke of onnatuurlijke" daden tussen personen van hetzelfde geslacht. Het amendement werd met ruime meerderheid aangenomen, waardoor deze strikte regels nog twee jaar van kracht bleven. Uit zijn stemgedrag blijkt dat hij consequent tegen vooruitgang van homo-rechten was.
Deze achtergrond roept belangrijke vragen op over de huidige standpunten van de premier inzake LGBTQ+ kwesties. Heeft hij nog steeds conservatieve opvattingen die niet stroken met de huidige waarden van gelijkheid en diversiteit? Critici wijzen op zijn stemgedrag in het verleden, wat volgens hen een gebrek aan steun voor minderheidsrechten aantoont. Dit wekt zorgen over zijn vermogen om een regering te leiden die iedereen omvat.
De stilte van de premier tijdens debatten maakt mensen steeds onrustiger. Vroeger waren de redenen tegen decriminalisatie gebaseerd op de angst dat het jongeren zou schaden en de samenleving zou ontwrichten. Vandaag de dag lijken deze redenen verouderd en niet in lijn met de moderne waarden die diversiteit ondersteunen.
Frankrijk streeft naar een meer inclusieve samenleving, maar het stemgedrag van de premier uit het verleden kan een obstakel vormen. Het is cruciaal om te onderzoeken hoe eerdere daden huidige overtuigingen weerspiegelen en toekomstige beleidsvorming beïnvloeden. Omdat Frankrijk mensenrechten en gelijkheid hoog in het vaandel heeft staan, moeten leiders deze waarden ondersteunen en verouderde ideeën, die niet meer passen in de moderne wereld, aanvechten.
Deel dit artikel