ONZ alarmuje: nadciągający głód przez konflikty i klimat

WarsawCzad, Liban, Mjanma, Mozambik, Nigeria, Syria i Jemen borykają się z poważnym niedoborem żywności. Organizacja Narodów Zjednoczonych wskazuje, że te regiony znajdują się w strefie ekstremalnego ryzyka. Kryzys głodowy pogłębiają konflikty oraz zmiany klimatu. Przerwy w dostawach żywności sprawiają, że ludzie zmuszeni są opuszczać swoje domy, a pomoc humanitarna jest blokowana. Sytuacja może się pogorszyć, jeśli nie zostaną podjęte natychmiastowe działania.

Rosnące zagrożenie brakiem żywności dotyczy przede wszystkim następujących regionów:

• Czad i Sudan: Dominują tam konflikty oraz przesiedlenia.
• Liban: Nasilające się starcia zwiększają zależność od pomocy humanitarnej.
• Afryka Subsaharyjska: Ekstremalne zjawiska klimatyczne stają się coraz częstsze.

Zmiany klimatyczne utrudniają sytuację. Trwające zjawisko La Niña może zmienić globalne wzorce pogodowe do marca 2025 roku. Choć może to sprzyjać rolnictwu w niektórych miejscach, jednocześnie zwiększa ryzyko powodzi w Nigerii, Malawi, Mozambiku, Sudanie Południowym, Zambii i Zimbabwe. Te zmiany pogodowe pogłębiają problemy, z którymi borykają się te kraje i utrudniają im zapewnienie wystarczającej ilości żywności.

Konflikt w Sudanie może rozprzestrzenić się, powodując dalszą niestabilność w regionie. Kraje sąsiadujące, takie jak Czad, Sudan Południowy, Egipt, Libia, Etiopia i Republika Środkowoafrykańska, mogą stanąć w obliczu wzmożonego napływu ludności przekraczającej ich granice. Może to doprowadzić do nasilenia kryzysu humanitarnego, gdy zasoby staną się ograniczone, a napięcia wzrosną.

Zobacz również:

Wczoraj · 19:56

Włamanie do mauzoleum Lumumby ujawnia problemy z ochroną dziedzictwa Konga

Ciągłe problemy ekonomiczne utrudniają udzielanie pomocy. Wiele dotkniętych krajów zmaga się z sankcjami gospodarczymi oraz ograniczeniami handlowymi, co ogranicza ich zdolność do importu żywności i zasobów. ONZ podkreśla, że państwa powinny współpracować, aby rozwiązywać te podstawowe problemy, zamiast polegać wyłącznie na doraźnej pomocy.

Musimy pracować nad rozwiązaniami, które działają wspólnie. Powinniśmy inwestować w eliminowanie głównych przyczyn niedoborów żywności poprzez ulepszanie metod uprawy, lepsze gospodarowanie wodą i stosowanie trwałych technologii. Kraje powinny współpracować, dzieląc się technologią i wiedzą, aby wzmacniać systemy żywnościowe.

Kompleksowy plan uwzględniający kwestie społeczne, ekonomiczne i środowiskowe jest niezbędny. Pilna potrzeba działania podkreśla, jak globalne problemy są ze sobą powiązane i pokazuje znaczenie współpracy w celu zapobiegania kolejnym kryzysom humanitarnym.