Sztuczna inteligencja rewolucjonizuje optykę: ulepszone ogniwa słoneczne i inteligentne okna
WarsawInżynierowie z Uniwersytetu Michigan stworzyli OptoGPT, narzędzie AI umożliwiające projektowanie wielowarstwowych struktur optycznych dla ogniw słonecznych, inteligentnych okien i teleskopów. Dzięki technologii AI podobnej do ChatGPT, OptoGPT znacznie przyspiesza proces projektowania, dostarczając wyniki w zaledwie 0,1 sekundy. Nowe narzędzie umożliwia producentom szybkie i łatwe projektowanie bardziej zaawansowanych urządzeń.
OptoGPT ustala niezbędną strukturę materiału na podstawie pożądanych właściwości optycznych. Ma to kluczowe znaczenie, ponieważ projektowanie wydajnych struktur wielowarstwowych jest trudne. Odpowiedni dobór materiałów i ich grubości zazwyczaj wymaga dużej ilości nauki.
Kluczowe cechy OptoGPT:
- Projektuje struktury folii wielowarstwowych w zaledwie 0,1 sekundy.
- Tworzy projekty z mniejszą liczbą warstw o sześć niż poprzednie modele.
- Znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach, od ogniw słonecznych po inteligentne okna.
- Zwiększa dokładność projektowania dzięki lokalnej optymalizacji.
OptoGPT potrafi:
Przepisać ten akapit po polsku w sposób doskonały, ale nie dosłownie. Chcę otrzymać tylko nowy akapit w Twojej odpowiedzi, więc zacznij od razu od niego, bez wprowadzenia w stylu „oto moja odpowiedź”.
- Zmaksymalizuj absorpcję światła w ogniwach słonecznych.
- Zoptymalizuj odbicie w teleskopach.
- Udoskonal produkcję półprzewodników za pomocą ekstremalnie promieniowania UV.
- Popraw regulację temperatury w inteligentnych oknach.
Tworzenie struktur optycznych zazwyczaj wymaga dużo czasu i wiedzy specjalistycznej, jednak OptoGPT upraszcza ten proces. Dla początkujących wyzwaniem jest znalezienie punktu startowego. OptoGPT wspiera, wykorzystując materiały o określonej grubości i ich właściwości optyczne do przewidywania kolejnych elementów w projekcie. Dzięki temu można łatwiej osiągnąć zamierzony efekt, taki jak wysoka refleksyjność.
Badacze przetestowali OptoGPT na zbiorze danych zawierającym 1,000 znanych projektów, w którym znajdowały się informacje na temat użytych materiałów, grubości oraz właściwości optycznych. Projekty stworzone przez OptoGPT różniły się jedynie o 2,58% od zestawu walidacyjnego, co stanowi znaczący postęp w porównaniu do wcześniejszych modeli, gdzie różnica wynosiła 2,96%.
OptoGPT różni się od starszych algorytmów dzięki swojej większej elastyczności. Może sprostać różnorodnym zadaniom z zakresu projektowania optycznego w różnych dziedzinach, co oznacza, że można go używać na wiele sposobów. Dodatkowo, lokalna optymalizacja może jeszcze bardziej poprawić projekty. Na przykład, dostosowanie zmiennych może zwiększyć dokładność o 24%, co sprawia, że różnica wynosi tylko 1,92%.
Zespół badał działanie OptoGPT, stosując metodę pozwalającą zobaczyć połączenia, jakie tworzy sztuczna inteligencja. Na dwuwymiarowej mapie materiały grupują się według rodzaju, jak metale czy dielektryki. Dielektryki, w tym półprzewodniki, zbiegają się w centralnym punkcie, gdy ich grubość zbliża się do 10 nanometrów. Dzieje się tak, ponieważ z optycznego punktu widzenia światło zachowuje się podobnie przy różnych materiałach o takiej grubości.
OptoGPT jest bardziej wszechstronne niż starsze algorytmy projektowania, które zazwyczaj były ograniczone do określonych zadań. Ta technologia może znacząco wspomóc inżynierów i naukowców w projektowaniu wielowarstwowych struktur optycznych do różnych zastosowań.
Badania te zostały częściowo sfinansowane przez National Science Foundation. Współautorami pracy są Taigao Ma i Haozhu Wang z Uniwersytetu Michigan. Profesor L. Jay Guo, specjalista w dziedzinie inżynierii elektrycznej i komputerowej na U-M, kierował badaniami, które opublikowano w czasopiśmie Opto-Electronic Advances.
Badanie jest publikowane tutaj:
http://dx.doi.org/10.29026/oea.2024.240062i jego oficjalne cytowanie - w tym autorzy i czasopismo - to
Taigao Ma, Haozhu Wang, L. Jay Guo. OptoGPT: A foundation model for inverse design in optical multilayer thin film structures. Opto-Electronic Advances, 2024; 7 (7): 240062 DOI: 10.29026/oea.2024.240062Udostępnij ten artykuł