Małpy i wszechświat: dzieła Szekspira wciąż nieosiągalne dla przypadku
WarsawNieskończoność Unikalna i Nierealna
Teoretyczne twierdzenie o nieskończonych liczbach małp sugeruje, że przy nieskończonej ilości czasu małpa losowo stukająca w klawiaturę mogłaby w końcu stworzyć wszystkie dzieła Szekspira. Jednak nowe badania wskazują, że prawdopodobieństwo tego jest niezwykle małe w kontekście czasu trwania naszego wszechświata. Badacze, Stephen Woodcock i Jay Falletta z Uniwersytetu Technologicznego w Sydney, przyjrzeli się tej koncepcji i argumentują, że skupianie się na nieskończoności jest nieodpowiednie w obliczu ograniczeń naszego wszechświata.
Badanie analizuje prawdopodobieństwo pewnych zdarzeń, uwzględniając kilka czynników: jednego piszącego szympansa, około 200 000 szympansów na całym świecie, szacunkowy wiek wszechświata wynoszący 10^100 lat oraz klawiaturę z 30 klawiszami, obejmującą wszystkie litery alfabetu angielskiego i znaki interpunkcyjne.
Wyniki wskazują, że szansa, by małpa przypadkowo napisała krótkie słowo takie jak „banany” w ciągu swojego życia, wynosi około 5%. Natomiast uznaje się za praktycznie niemożliwe, aby małpa przypadkowo stworzyła wszystkie dzieła Szekspira w czasie życia wszechświata.
Badania te mają dalekosiężne implikacje. Pokazują, jak trudne jest przewidywanie wyników w systemach z fizycznymi ograniczeniami, nawet gdy logiczne sprzeczności sugerują możliwe rezultaty. Sugerują one, że powinniśmy przemyśleć nasze podejście do nieskończonych zasobów i modeli teoretycznych, jednocześnie wskazując na różnice między prawdopodobieństwami matematycznymi a sytuacjami w rzeczywistości.
Eksperyment skłania nas do zastanowienia się nad tym, czym właściwie są kreatywność i przypadkowość. Uświadamia, że kopiowanie ludzkiej kreatywności wymaga czegoś więcej niż tylko szczęśliwego trafu. W przeciwieństwie do przypadkowości, kreatywność zazwyczaj wiąże się z celem i wiedzą.
W miarę jak wchodzimy w erę sztucznej inteligencji, warto zastanowić się, jak maszyny tworzą treści. Generatywna AI, będąca skomplikowaną technologią, wykorzystuje ogromne zbiory danych oraz algorytmy, a nie przypadkowość. To skłania nas do myślenia o różnicach między treściami generowanymi przez maszyny a tymi stworzonymi przez ludzi.
Badanie podkreśla, że sytuacje w rzeczywistości mogą znacznie odbiegać od teoretycznych problemów prawdopodobieństwa, nawet gdy uwzględnia się ograniczenia wszechświata.
Badanie jest publikowane tutaj:
http://dx.doi.org/10.1016/j.fraope.2024.100171i jego oficjalne cytowanie - w tym autorzy i czasopismo - to
Stephen Woodcock, Jay Falletta. A numerical evaluation of the Finite Monkeys Theorem. Franklin Open, 2024; 100171 DOI: 10.1016/j.fraope.2024.100171Udostępnij ten artykuł