Genetische geschiedenis: hoe Russische vossen onze gedomesticeerde metgezellen werden

AmsterdamGedomesticeerde dieren spelen een grote rol in ons leven. Veel Amerikaanse gezinnen houden huisdieren en mensen zijn afhankelijk van dierlijke producten als voedsel. Wetenschappers begrijpen nog steeds niet volledig hoe domesticatie precies werkt. Een bijzonder voorbeeld hiervan is de domesticatie van rode vossen voor hun vacht, die begon in 1896 op Prince Edward Island in Canada.

Onderzoekers van de Universiteit van Illinois in Urbana-Champaign hebben onderzocht hoe vossen zijn gedomesticeerd. Zij bestudeerden oude verslagen, genetische gegevens en monsters van vossen uit Noord-Amerika en Eurazië. Dit onderzoek gaf hen inzicht in de veranderingen die vossen in de loop der tijd hebben ondergaan. Zij analyseerden genetisch materiaal van zowel wilde vossen als vossen die in gevangenschap zijn opgegroeid, waaronder vossen van het bekende Russische domesticatieproject.

Hier zijn enkele belangrijke punten uit het onderzoek:

• Onderzoekers hadden toegang tot historische documenten en genetische informatie.
• Ze bestudeerden wilde vossenpopulaties en tien in gevangenschap gehouden populaties in Noord-Amerika en Eurazië.
• Ze ontdekten dat de gefokte vossenpopulaties wereldwijd afkomstig zijn van wilde vossen uit Noord-Amerika.

Vroege fokkers streefden naar de zeldzame zilveren vossen. Het was moeilijk om deze in het wild te vangen, dus begonnen ze met het fokken ervan. Dit bleek echter lastig omdat de vossen gestrest raakten en vaak stierven of hun jongen doodden. Na verloop van tijd ontdekten de fokkers manieren om de stress in de kooien te verminderen en selecteerden ze vossen die beter met het boerderijleven om konden gaan. Hierdoor konden ze met succes zilveren vossen fokken.

Canadese vossen werden wereldwijd geëxporteerd. Uit genetisch onderzoek bleek dat gevangen vossen geen genen van Euraziatische wilde vossen hadden. Onderzoekers concludeerden dat alle gevangen vossen afkomstig waren van Noord-Amerikaanse vossen. Sommige fokvossen zijn mogelijk na verloop van tijd gemengd met inheemse wilde vossen, wat kan verklaren waarom inheemse populaties onverwachte genetische kenmerken vertonen.

Lees ook:

Gisteren · 18:58

Kernwapens: dreigende waarschuwing van Rusland aan de VN

De Tweede Wereldoorlog bracht schade toe aan de bontmarkt in Noord-Amerika, en deze herstelde zich nooit volledig. In de USSR daarentegen herstelden de vossenfokkerijen zich snel dankzij overheidssteun. Eurasische vossen hebben stabielere fokgeschiedenissen, wat terug te zien is in hun genetica. Hoewel alle gefokte vossen oorspronkelijk uit Noord-Amerika komen, vertonen Euraziatische vossen nu meer genetische diversiteit, waaronder varianten uit Alaska, het westen van de VS en oostelijk Canada.

Sommige unieke genpatronen werden alleen gevonden in bepaalde veepopulaties in Europa. Dit kan komen doordat de populatiegroottes in Europa na de Tweede Wereldoorlog stabieler bleven, terwijl Noord-Amerikaanse boerderijen destijds meer verliezen leden.

Het onderzoek richtte zich op het Russische vossenproject, gestart in 1959 aan het Instituut voor Cytologie en Genetica in Novosibirsk. Er werden geen speciale genetische eigenschappen ontdekt voor de Russische vossen. Dit betekent dat boerderijvossen overal tam kunnen worden. De genetische diversiteit bij de Russische vossen was groot dankzij zorgvuldig bijgehouden fokgegevens.

Dit onderzoek geeft inzicht in de herkomst en genetische achtergrond van vossenpopulaties in gevangenschap. Het laat zien dat een succesvol project op Prins Edward Eiland een significante invloed heeft gehad op de moderne vossenpopulaties. Deze methode kan onderzoekers helpen om domesticatie te bestuderen en genen netwerken te identificeren die leiden tot tam gedrag.